بررسی بورس و حکمرانی شرکتی

رشد سریع اقتصاد جهانی بعد از انقلاب صنعتی و افزایش ارکان، رقابت و تخصصی شدن منجر به دو قطبی شدن مالکیت می شود . در همکاری دو قطب با منافع دوگانه، تعارض پیش می آید؛ گروه اجرایی با تخصص و قدرت کنترل به نفع خود گام برمی دارند و در این میان، تعارض سهامدار اقلیت و اکثریت به دلیل سرمایه ای که به دلایل مختلف نا متعادل است رخ می دهد. تعارض ها مشکلاتکارگزاری نامیده می شوند. هزینه های کارگزاری به صنعت آسیب زده و با به وجود آمدن شرایط غیرقابل اعتماد، توسعه بازار دچار مشکل می شود. مطالعات زیادی انجام شده اند که راه حل هایی برای مشکلات کارگزاری پیشنهاد داده اند. مفهوم حکمرانی شرکتی از این تلاش ها نشات گرفته اند. بورس های اوراق بهادار خود را به عنوان مروج و ارتقادهنده حاکمیت شرکتی برای شرکت های لیستشده ثابت کرده اند. بورس ها اولین مشارکت کنندگان در الزام قوانین حکمرانی شرکتی به شیوه ای کارا و شفاف بوده اند. اما امروزه به دلایل بسیاری چون فشار رقابتی؛ ساختار بورس ها تغییر یافته و به محل تجارت شرکت های انتفاعی تبدیل شده است که سرمایه نها توسط مالکیت خارجی تامین می شود. ساختار جدید در نتیجه سهامی شدن ۲ است . این مقاله به نقش سنتی بورس ها درحکمرانی شرکتی و سپس به بررسی ابعاد تغییر حکمرانی و سهامی شدن می پردازد.

Keywords:

حکمرانی شرکتی , بورس , سهامی شدن