اثر ترکیبات رزین درخت پسته وحشی بر دوام طبیعی چوب راش

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 328

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

WOODCONF03_039

تاریخ نمایه سازی: 28 اردیبهشت 1400

Abstract:

این تحقیق بهمنظور حفاظت چوب راش در برابر عوامل مخرب زیستی با حداقل مشکلات زیست محیطی با مواد حفاظتیطبیعی انجام شد. بدین منظور از رزین درختان پسته وحشی (PR) استفاده شد. رزین به تنهایی و در ترکیب با اسیدبوریک (BA) جهت اشباع چوب بکار برده شد. چوب راش با غلظت های متفاوتی از رزین درخت پسته حل شده در اتانول(۳ ، ۶ ، ۹،۱۲،۱۵ و ۲۰ درصد) با روش خلاء- فشار تحت اشباع قرار گرفت. از ترکیب رزین پسته وحشی (۲۰ ٪) و اسیدبوریک (۲ ٪) نیز برای اشباع نمونه های چوب استفاده شد. جذب آب و واکشیدگی و همچنین مقاومت زیستی چوب درمقابل قارچ رنگین کمان (Trametes versicolor) قبل و بعد از آزمون آبشویی (EN ۸۴) اندازه گیری شد. نتایج نشانداد که با افزایش غلظت رزین در محلول حفاظتی، میزان جذب آب و واکشیدگی ابعاد نمونه ها حتی در دوره هایبلندمدت غوطه وری کاهش می یابد. نمونه های تیمار شده با رزین در غلظت های مختلف از ۳ تا ۲۰ درصد نشان دهندهافزایش مقاومت به تخریب قارچی بود. نمونه های تیمار شده با اسید بوریک دو درصد به تنهایی و یا اسید بوریک دودرصد- رزین ۲۰ درصد، مقاومت بسیاری بالایی در برابر حمله قارچی نشان دادند و کاهش وزن نمونه ها در این تیمارهاکمتر از ۳ درصد بود. فرآیند آبشویی باعث خروج مقدار کمی از رزین از چوب های تیمار شده گردید که با توجه بهنامحلول بودن رزین در آب قابل انتظار بود. پس از آبشویی، کاهش وزن چوب های تیمار شده با رزین در برابر تخریبقارچی، تنها مقداری بیشتر از قبل از آبشویی بود. اما تیمار اسید بوریک دو درصد بعد از آبشویی، اثرگذاری خود را دربرابر تخریب قارچی تا حد زیادی از دست داد که نشان دهنده آبشویی شدید این ماده از چوب است. تیمار تلفیقی اسیدبوریک- رزین حتی پس از آبشویی بهترین عملکرد را در میان سایر فرمولاسیون ها داشت. این نتیجه نشان می دهد که رزین درخت پسته قابلیت تثبیت نسبی بوریک اسید در چوب را دارد.

Authors

سیهلا ایزدیار

استادیار گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران