راضیه موسوی تبار - دانشجو، دانشگاه تربیت مدرس، گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ
ربیع بهروز - عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس، گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ

ادامه استفاده از منابع فسیلی بحران انرژی، آلودگی محیط زیست و گرم شدن کره زمین را در سال های اخیر تسریع کردهاست. این مشکلات نیروی محرکه جستجو در سراسر جهان برای یافتن مواد و انرژی جایگزین جدید هستند که در بینآنها زیست توده به دلیل ویژگی های تجدیدپذیر، فراوانی، خنثی کننده کربن و بهره وری بالا، یکی از امیدوار کنندهترین کاندیداها محسوب می شود. یک فناوری جایگزین برای بهره برداری از انواع مختلف زیست توده برا ی تولیدفراورده ای با ارزش افزوده تبدیل مستقیم زیست توده به مایع، در حضوریک حلال و در بعضی مواقع کاتالیزور است،خواص شیمیایی ماده تولیدی وابستگی زیادی به ویژگی های زیست توده دارد، تبدیل ترموشیمیایی مواد لیگنوسلولزیبه عنوان یک گزینه جایگزین برای به دست آوردن سوخت و مواد شیمیایی از منابع پتروشیمی موضوع بسیاری ازتحقیقات بوده است. روش های تبدیل ترموشیمیایی به طور عمده شامل گازسازی، مایع سازی و پیرولیزاست. در سال هایاخیر، رویکردهای جدید و امیدوار کننده ای برای مایع سازی مواد لیگنوسلولزی ایجاد شده است. این تکنیک امکان رابرای استفاده از مقدار زیادی زیست توده بلا استفاده فراهم کرد. از طریق مایع سازی، اجزای سازنده لیگنوسلولزی شاملسلولز، همی سلولز و لیگنین به موادی با واکنش پذیری بالا و ترکیبات با وزن مولکولی کم تبدیل می شوند که می توانددر بسیاری از زمینه های کاربردی استفاده شوند. مایع سازی را می توان در حضور حلال های آلی انجام داد، حلال هایی ازقبیل (فنل ها یا الکل های پلی هیدریک) با استفاده از اسید یا قلیا و کاتالیزور(آلی یا معدنی) در دماهای مختلف از ۱۲۰ تا۱۸۰ درجه سانتیگراد، یا بدون کاتالیزور در دمای بالاتر از ۱۸۰ تا ۲۵۰ درجه سانتیگراد. از آنجا که زیست توده مخلوطپیچیده ای از کربوهیدرات ها، لیگنین، پروتئین ها و لیپیدها است، شیمی واکنش و مکانیسم های مایع سازی زیستتوده نیز پیچیده هستند.

پلی ال، پلی یورتان، پسماند لیگنوسلولزی، مایع سازی، سوخت زیستی