هادی رضایی راد - استادیار گروه شهرسازی، دانشگاه بوعلی سینا
سمیه مرادی - کارشناس ارشد مدیریت شهری

با افزایش بی رویه جمعیت شهرها، بویژه جمعیت تهران مساله فضا و توسعه پایدار فضایی از اهمیت قابل توجهی برخوردار می باشد. در تهران رشد جمعیت شهری با توسعه ناموزون افقی شهر و ازبین بردن منابع اقتصادی، اجتماعی همراه بوده است . این درحالی است که بسیاری از شهرها دارای منابع فضایی با ارزش اما فرسوده ای هستند که راهگشای بسیاری از مشکلات بوجود آمده شهرها در حال حاضر است و ازهمین جا مساله بهسازی و نوسازی این فضاهای با ارزش مورد توجه قرارگرفته است. متاسفانه تهران به دلیل استفاده از طرح هایی که بیشتر تقلیدی بوده و تنها مسائل کالبدی را مورد توجه قرارداده است، نتوانسته از این فضای با ارزش استفاده بهینه ای را بعمل آورد. منطقه ۷ تهران از جمله مناطقی است که ضمن برخورداری از قابلیت های بالقوه در جذب جمعیت شناور با معضل بافت فرسوده مواجه شده است. این منطقه به رغم اجرای طرح های بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده در جهت احیاء بافت فرسوده نتوانسته آنگونه که شایسته قدمت منطقه و توان های موجود آن است، در مسیرتوسعه شهری گامی موثر بردارد. هدف این تحقیق ارزیابی طرح بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده با روش PESTEL در منطقه ۷ شهرداری تهران است که از روش تحقیق اسنادی و بصورت توصیفی - تحلیلی و مطالعه کتابخانه ای بهره مند شده است. با توجه به مجموع نتایج به دست آمده از بررسی و ارزیابی پیشنهاد می گردد در طرح ها و مداخلات آتی در زمینه ی ساماندهی محلات مورد مطالعه، سازمان های ذی ربط و متولی بافت های فرسوده این محلات به مواردی همچون میزان تمایل ساکنین به مشارکت، شیوه های مشارکت، دلایل نارضایتی و مخالفت آنان در رابطه با مشارکت وغیره توجه ویژه داشته باشند.

ارزیابی طرح های توسعه شهری، طرح بهسازی، نوسازی، بافت فرسوده، روش پستل pestel، منطقه ۷ شهرداری تهران