سهم نسبی کارکردهای اجرایی پایه در پیش بینی عملکرد تیراندازی

بررسی عوامل زیربنایی عملکرد ورزشی یکی از مهم ترین اهداف پژوهشگران علوم ورزشی است. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین کارکردهای اجرایی پایه (بازداری و حافظه کاری) با عملکرد تیراندازی انجام شد. بدین منظور ۳۰ نفر از تیراندازان استان کردستان در دامنه سنی ۱۸ تا ۳۲ سال که زیر نظر هیئت تیراندازی استان به تمرین می پرداختند، در این پژوهش شرکت کردند. حافظه کاری و کنترل بازداری از طریق آزمون های ان-بک و استروپ ارزیابی شدند. سپس امتیاز افراد در اولین مسابقه رسمی بعد از ارزیابی به عنوان عملکرد تیراندازی در نظر گرفته شد. ارتباط بین متغیرها با آزمون های همبستگی پیرسون و اسپیرمن و همچنین رگرسیون خطی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تنها بین دو مولفه میزان خطا در کوشش های ناهمخوان و نمره تداخل در آزمون استروپ با عملکرد تیراندازی رابطه معنا داری وجود داشت (P < ۰.۰۵) و بین سایر مولفه ها رابطه معنا داری مشاهده نشد(P > ۰.۰۵) ؛ براین اساس، با کاهش خطا در کوشش های ناهمخوان و همچنین کاهش تداخل، رکورد تیراندازی افزایش پیدا کرد. علاوه براین، نتایج رگرسیون خطی نشان داد که تنها مولفه نمره تداخل به طور معنا داری توانایی تبیین بخشی از واریانس عملکرد تیراندازی را داشت (P < ۰.۰۵). به طورکلی یافته های پژوهش حاضر نشان داد که از بین کارکردهای اجرایی پایه یعنی حافظه کاری و کنترل بازداری، کنترل بازداری توانایی بیشتری در تبیین عملکرد تیراندازی را دارد؛ از این رو، این مولفه می تواند در کنار سایر مولفه های مهم تاثیرگذار بر عملکرد تیراندازان قرار گیرد تا نخست برای ارزیابی و سپس به منظور بهبود عملکرد تیراندازی از طریق مداخلات ارتقای بازداری به کار گرفته شود.

Keywords:

تیراندازی , حافظه کاری , بازداری