اثرات استفاده از سطوح مختلف عصاره های دارچین و زیره سبز بر فراسنجه های گوارش پذیری، برآورد انرژی قابل سوخت و ساز و روند تولید گاز چغندر قند

یکی از راه های بهبود بازدهی انرژی و پروتئین در شکمبه و در نتیجه افزایش تولیدات دام،تعدیل رقابت میان گونه های میکروبی مختلف در شکمبه می باشد. تحقیقات متعدد نشان داده است که استفاده از آنتی بیوتیک هایی نظیر موننسین و لازولوسید می تواند باعث بهبود تولیدات دامی از طریق تغییر جمعیت میکروبی شکمبه و در نتیجه افزایش بازدهی استفاده از ترکیبات آلی در شکمبه شود. اما از طرف دیگر وجود بقایای آنتی بیوتیکها در تولیدات دامی و خطراتی که برای مصرف کنندگان دارد سبب گردیده تا استفاده از آنتی بیوتیک های محرک رشد در بسیاری از کشورها ممنوع شود. لذا متخصصین تغذیه دام در سالهای اخیر بدنبال جایگزین هایی برای آنتی بیوتیک ها هستند که یکی از این جایگزین ها استفاده از گیاهان دارویی می باشد. با توجه به مطالب فوق، بررسی استفاده از گیاهان دارویی بخصوص در مناطقی که مستعد پرورش و رشد این گباهان هستند جهت استفاده در خوراک دام ضروری بنظر می رسد. . لذا هدف از انجام این آزمایش بررسی اثر اسانس گیاهان دارویی دارچین و زیره سبز بر پارامترهای گوارش پذیری، روند تولید گاز و براورد انرژی قابل سوخت و ساز برتفاله خشک چغندر در شرایط برون تنی می باشد.

Keywords:

دارچین , زیره سبز , فراسنجه های گوارش پذیر , روند تولید گاز , تفاله خشک چغندر , شرایط برون تنی.