اثر واریانس ژنتیکی QTL بر صحت ارزیابی ژنومی در سطوح مختلف تراکم نشانگر و وراثت پذیری

در این مطالعه با استفاده از شبیه سازی احتمالی ژنومی متشکل از ۱ کروموزوم به طول ۱۰۰ سانتی مورگان، اثر سهم QTL از واریانس ژنتیکی افزایشی در شرایطی که تعداد نشانگر برابر ۵۰۰ ، ۱۰۰۰ یا ۱۵۰۰ و وراثت پذیری صفت ۰/۱، ۰/۲۵ یا ۰/۵ بود، بر صحت ارزیابی ژنومی بررسی شد. در مجموع ۲۷ سناریو از ترکیبات مختلف پارامترهای آزمایشی مورد بررسی قرار گرفت و هر سناریو در ۱۰ تکرار اجرا شد. جمعیت پایه مرکب از۵۰۰ نر و ۵۰۰ ماده بود و ۱۰۰۰ نسل آمیزش تصادفی بین آنان صورت گرفت. از نسل ۱۰۰۰ تا نسل ۱۰۸۰ اندازه جمعیت کاهش یافت و به ۲۰۰ فرد رسید. سپس طی صد نسل بعد تعداد افراد جمعیت به ۵۲۰ حیوان، متشکل از ۲۰ نر و ۵۰۰ ماده افزایش یافت. این اندازه جمعیت برای ۳ نسل بعدی به همین ترتیب ثابت ماند. افراد نسل ۱۱۸۱ و ۱۱۸۲ جمعیت مرجع را تشکیل دادند و جمعیت تایید شامل افراد نسل ۱۱۸۳ بود. با استفاده از نتایج این تحقیق می توان میزان اهمیت سهم QTL از واریانس ژنتیکی افزایشی را بر صحت ارزیابی ژنومی برآورد کرده و مشخص نمود که این سهم چگونه با تغییر عوامل دیگر ممکن است تغییر نماید.

Keywords:

ارزیابی ژنومی , صحت , QTL , واریانس ژنتیکی افزایشی , تراکم نشانگری.