سیده کوثر موسی پور - دانشجوی ارشد گروه ترویج، ارتباطات و توسعه روستایی
امیر نعیمی - استادیار گروه ترویج و ارتباطات و توسعه روستایی،
روح اله رضائی - دانشیار گروه ترویج و ارتباطات و توسعه روستایی

محیط طبیعی به عنوان عامل کلیدی در گردشگری شناخته شده و از سوی دیگر، توسعه صنعت گردشگری با محیط طبیعی و اجتماعی و فرهنگی در تعامل است. توسعه ی صنعت گردشگری همچون یک شمشیر دو لبه است که در آن علاوه بر ایجاد اثرات مثبت (مانند ایجاد اشتغال و زیباسازی محیط زیست)، در صورت عدم توجه و برنامه ریزی صحیح، تاثیرات منفی بر محیط زیست بیوفیزیکی (مانند آلودگی آب، آلودگی هوا، تخریب اکوسیستم) و محیط اجتماعی و فرهنگی نیز ایجاد میشود. در طول ده ه گذشته گردشگری کشاورزی به عنوان یک استراتژی برای کمک به کشاورزان و به منظور انطباق آنها با چالش های ایجادشده توسط افزایش قیمت ها و بنگاه های بزرگ، بیشترین توجه را در حوزه گردشگری و ادبیات جامعه شناختی دریافت کرده است. گردشگری کشاورزی نه تنها به عنوان یک استراتژی تنوع اقتصادی در سراسر جهان ترویج یافته بلکه به دنبال مجموعه ای از اهداف اقتصادی و غیراقتصادی کارآفرینی بوده است . ابعاد اجتماعی تهدیدات زیست محیطی موردتوجه اکثر محققان حوزه علوم انسانی از جمله علوم تربیتی، علوم اجتماعی، روانشناسی و اقتصاد، قرارگرفته است. دانشمندان حوزه محیط زیست بر این باورند که یکی از مسائل مهم اکثر کشورهای جهان، مواجه شدن با تهدیدات زیست محیطی است که نتیجه دستاوردهای فنی و علمی انسان برای بقا و تسلط بر طبیعت است. با توجه به اهمیت مسائل زیست محیطی، رفتار انسانها در برابر حفظ محیطزیست بسیار حائز اهمیت است. در این باره، یکی از اصلی ترین علل تخریب و آلودگی محیط زیست، عدم آگاهی مردم نسبت به مسائل زیست محیطی است. با توجه به اهمی موضوع، در این مقاله به بررسی آگاهی روستاییان در برابر حفظ محیط زیست پرداخته میشود.

رفتار زیست محیطی، آگاهی زیست محیطی، حفظ محیط گردشگران کشاورزی