بررسی اثر اسانس نعناع فلفلی در پایداری اکسیداتیو امولسیون پیکرینگ روغن آفتابگردان در آب

روغن آفتابگردان یکی از روغن های غیر فرار است که از پرس کردن تخم آفتابگردان بدست می آید. روغن آفتاب گردان عمدتا دارای %۵۹ اسید لینولئیک می باشد به همین دلیل مستعد اکسیداسیون می باشد. در این تحقیق، اسانس نعناع فلفلی در غلظت های ۲۰۰ و ۱۰۰۰ پی پی ام درون نانوژل کیتوزان درونپوشانی شد و سپس نانوذرات تولید شده به منظور تولید امولسیون پیکرینگ روغن آفتابگردان در آب استفاده شد. در ادامه امولسیون های روغن آفتابگردان حاوی اسانس نعناع فلفلی تحت شرایط دمای ثابت ۴۰ درجه سانتی گراد به مدت ۲۰ روز، در فواصل زمانی مختلف از نظر شاخص عدد پراکسید با امولسیون روغن آفتابگردان در آب بدون اسانس مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که امولسیون حاوی اسانس نعناع فلفلی با غلظت ۲۰۰ پی پی ام نسبت به امولسیون حاوی اسانس ۱۰۰۰ پی پی ام و امولسیون بدون اسانس پایدارتر بود. بدین ترتیب می توان از اسانس نعناع فلفلی در غلظت ۲۰۰ پی پی ام به عنوان آنتی اکسیدان طبیعی برای افزایش پایداری امولسیون روغن آفتابگردان در آب استفاده کرد. نتایج این تحقیق نشان داد که امولسیون های پیکرینگ به دلیل قابلیت درونپوشانی اسانس های گیاهی یک روش بالقوه در پایداری سیستم های حاوی روغن های غیر اشباع حساس به اکسیداسیون می باشند.

Keywords:

اکسیداسیون , امولسیون پیکرینگ , اسانس نعناع فلفلی , روغن آفتابگردان