حبیب اله کاظم نژادی - عضو هیئت علمی گروه صنایع دستی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه سیستان و بلوچستان
ابوالقاسم نعمت شهربابکی - عضو هیئت علمی گروه فرش، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه سیستان و بلوچستان
سمیه میرنژاد - عضو هیئت علمی گروه فرش، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه سیستان و بلوچستان

این پژوهش به بررسی درس عملی خوشنویسی از دروس رشته کارشناسی صنایع دستی می پردازد و نحوه ارائه این درس به صورت حضوری و مجازی مورد ارزیابی و مقایسه قرار می گیرد. سوالات مطرح شده این است که: ۱- آیا می شود درس عملی خوشنویسی را به صورت مجازی ارائه کرد؟ ۲- آیا روش آموزش مجازی بهتر است یا آموزش حضوری و معایب و محاسن هر کدام چیست؟ با بررسی های صورت گرفته و تجربه تدریس حضوری و مجازی این درس توسط مولفان این پژوهش مشخص گردید آموزش مجازی می تواند از جهات مختلف بر آموزش حضوری اولویت داشته باشد و ترکیب آموزش حضوری و استفاده از امکانات دیجیتال و مجازی در عصر کنونی بهترین روش آموزش بوده و بالاترین بازدهی را دارد. بیان مسئله: در شرایط کنونی که با توجه به شیوع ویروس کرونا به ناچار نظام آموزشی کشور به سمت آموزش مجازی روی آورده است باید ضمن واکاوی این آموزش ها و مقایسه آن با آموزش های حضوری در جهت اصلاح علمی نظام آموزشی گام های بلندی برداریم. آموزش مجازی دارای چالش های بسیاری است و بررسی این مشکلات تا عدم مواجه با این فضا ممکن نیست. از این رو در جهت پاسخگویی به ظرفیت های موجود نیاز به واکاوی است تا در وضعیت موجود سرعت: و یادگیری را بتوان با دنیای سریع مطابقت داد. هدف: بررسی و مقایسه آموزش مجازی خوشنویسی در دانشگاه با آموزش حضوری آن است. و پیدا کردن نقاط قوت و ضعف هر کدام از این آموزشها و ارائه راهکارهای پیشنهادی است. روش شناسی: این پژوهش نظری به صورت کیفی و با تجربه به دست آمده از تدریس این درس برای مولفان تدوین شده است. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان می دهد که هرکدام از انواع آموزش ها مجازی و حضوری نسبت به دیگری دارای معایب و مزایای متفاوتی هستند. اما آموزش مجازی با توجه به پیشرفت تکنولوژی و امکانات پتانسیلی است که کمتر در دانشگاه های کشور از آن بهره برده شده است. فرصتی که با شیوع همگانی ویروس کرونا در جهان پیش آمد می تواند برای آموزش عالی در کشور ما نقطه عطفی باشد در جهت تغییر اساسی در نظام آموزش عالی کشور. آموزش های مجازی در صورت فراهم شدن و گسترش امکانات مجازی در کل کشور می تواند برای پیشرفت و توسعه آموزش در دانشگاه ها بسیار مفید باشد و فرصت آموزش برابر و برتر را برای تمام مناطق کشور به صورت یکسان فراهم کند. دسترسی به اساتید برتر و استفاده همگان از کلاس های ایشان امکانیست که قبل از این در اختیار تعداد معدودی از دانشجویان دانشگاه های کشور بوده است و حال می توان حتی با تعامل بیشتر با سایر دانشگاه های جهان از آموزش های سطح اول و متنوع برخوردار شد. اما این تغییرات نیازمند زیرساخت های ارتباطی مجازیست که متاسفانه در این خصوص هنوز مشکلاتی وجود دارد. آنچه مسلم است ترکیبی از آموزش مجازی و حضوری در شرایط کنونی بسیار مفید است و می تواند مقدمات گذر از این دوران را فراهم کند.

خوشنویسی، آموزش مجازی، آموزش حضور