آموزش مفاهیم توسعه پایدار با طراحی معماری و منظر دانشگاه

امروزه با دخل و تصرف بی رویه انسان در محیط پیرامون و تهدید منابع طبیعی، آموزش وارزیابی زیست محیطی به یک ضرورت تبدیل شده است. نوشتار حاضر یک الگوی بوم شناختی را در آموزش توسعه پایدار با تاکید بر طراحی محیط دانشگاهی ارایه می دهد. فرضیه عمومی پژوهش آن است که معماری و منظر پردیس قابلیت های گسترده ای در تداعی معانی و آموزش مفاهیم مرتبط با پایداری به عموم دانشجویان دارد. به منظور تبیین دقیق تر این ایده، ابتدا سوابق آموزش دانشگاهی بررسی و به گرایش های رو به رشد آموزش پایداری در سطوح متفاوت آموزش عالی اشاره شده است. در این رابطه چند  نمونه از تجارب طراحی پایدار در پردیس های دانشگاهی معرفی شده است. در ادامه مدل طراحی معماری و منظر پردیس به مثابه یک مکان- رفتار آموزشی پیشنهاد شده و در اصول سه گانه  طراحی پایدار، شامل: صرفه جویی در مصرف منابع، چرخه طبیعی حیات و طراحی انسان گرا تبیین شده است. استنتاج نهایی بحث آن است که معماری و منظرپردیش می تواند به صورت مستقیم و غیر مستقیم، ادراک و رفتار محیطی دانشجویان را متوجه مفاهیم پایداری نماید. در پایان، برخی از مصادیق طراحی منظر در دانشگاه ها و پارک های علمی- پژوهشی پایدار پیشنهاد شده است. 

Keywords:

آموزش توسعه پایدار , اصول طراحی , معماری و منظر , پردیس دانشگاهی