محسن نظری فر - استادیار گروه روانشناسی و مشاوره، دانشگاه اراک ایران
هادی سواری - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده
محمد ابراهیم زاده - کارشنای ارشد مشاوره خانواده

زمینه و هدف: این پژوهش به منظور بررسی رابطه تمایز یافتگی و سازگاری شغلی معلمان انجام گرفته است. روش پژوهش: این مطالعه از نوع توصیفی با طرح همبستگی است. در این پژوهش ارتباط تمایزیافتگی خود با میزان سازگاری شغلی مورد مطالعه قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش کلیه معلمان متاهل شاغل در آموزش وپرورش شهرستان باغملک بود، و حجم نمونه تعداد ۲۰۰ نفر برآورد شد که به شیوه تصادفی منظم نمونه گیری گردید. ملاک های ورود عبارت بودند از: معلم بودن و متاهل بودن ملاک خروج هم عدم تمایل به تکمیل پرسشنامه بود. برای سنجش سازگاری شغلی از پرسشنامه شغلی Dawis & Lofquist, ۱۹۹۱ و برای سنجش تمایزیافتگی از آزمون تمایزیافتگی خود Skowron & Smith, ۲۰۰۳، استفاده شد. در این پژوهش، جهت نمایش داده ها از روش های آماری توصیفی جدول میانگین، انحراف استاندارد استفاده شد. همچنین به منظور بررسی فرضیه های پژوهش از روش های آماری استنباطی همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین تمایز یافتگی و مولفه های ان با سازگاری شغلی در سطح ۰/۰۱ رابطه معناداری وجود دارد. R=۰/۵۳ نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که از بین مولفه های تمایزیافتگی فقط واکنش پذیری عاطفی و هم امیختگی با دیگران می توانند واریانس متغیر سازگاری شغلی را به صورت معنی دار تبیین کنند و ۳۳ درصد واریانس مربوط به سازگاری شغلی به وسیله مولفه های تمایزیافتگی تبیین می شود. نتیجه گیری: این یافته ضرورت توجه به تمایزیافتگی بالا به عنوان یکی از عوامل زمینه ساز سازگاری شغلی در بین معلمان را خاطرنشان می سازد.

تمایز یافتگی، سازگاری شغلی، معلمان