معصومه فیض - کارشناسی ارشد روانشناسی صنعتی سازمانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین تاب آوری و جو سازمانی با فرسودگی شغلی کارکنان مراکز ترک اعتیاد سرپایی بود. پژوهش پیش رو از نظر هدف بنیادی و از نظر روش توصیفی و در زمره روش های همبستگی قرار می گیرد. جامعه شامل تمامی مراکز ترک اعتیاد مناطق ۲، ۵، ۹، ۱۱، ۱۸ شهر تهران بود که از میان مراکز ترک اعتیاد بهجو، رها، رهاجو، آرامش سبز، ثامن، دی، آکسون تهران پاک، جمشدیه، و پردیس برای نمونه گیری استفاده شد. با توجه به اطلاعات بدست آمده از سازمان بهزیستی شهر تهران کارکنان مراکز ترک اعتیاد در سال جاری در حدود ۴۵۰ برآورد شده است. براین اساس، و با بهره گیری از فرمول کوکران تعداد ۲۰۷ نفر با روش نمونه گیری در دسترس از مراکز ترک اعتیاد در شهر تهران انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون ۲۰۰۳ ، پرسشنامه جو سازمانی هالپین و کرافت ۱۹۶۳ و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش ۱۹۸۱ بود. در این پژوهش تحلیل داده ها در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی انجام می گیرد. در آمار توصیفی از میانگین، انحراف معیار، جداول و نمودارها استفاده می شود ودرآمار استنباطی از همبستگی یپرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین تاب آوری و جو سازمانی با فرسودگی شغلی کارکنان مراکز ترک اعتیاد سرپایی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. ۰/۰۰۱. بنابراین، نتیجه گرفته می شود که تاب آوری و جو سازمانی از عامل مرتبط با فرسودگی شغلی کارکنان محسوب می شوند.

تاب آوری، جو سازمانی، فرسودگی شغلی، کارکنان، مراکز ترک اعتیاد