تاثیر حضور خاکپوش زنده بر کاهش رشد علف های هرز و بهبود عملکرد دانه ارقام آفتابگردان (Helianthus annuus L.)

این آزمایش در سال ۱۳۹۶ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه رازی کرمانشاه به صورت فاکتوریل بر پایه بلوکهای کامل تصادفی اجرا شد. فاکتور اول کاشت شنبلیله در چهار سطح (عدم کشت خاکپوش، کاشت شنبلیله ۱۵ روز قبل، همزمان و ۱۵ روز بعد از آفتابگردان) و فاکتور دوم سه رقم آفتابگردان (پروگرس، فرخ و لاکومکا) بود. نتایج نشان داد که کاشت خاکپوش بیوماس و تراکم علفهای هرز را در ابتدا و پایان فصل رشد کاهش داد. رقم پروگروس در کنترل علفهای هرز بر سایر ارقام برتری داشت. شاخص رقابت برای ارقام پروگرس، فرخ و لاکومکا به ترتیب ۱/۶۷، ۰/۵ و ۰/۸۹ بود. حضور علفهای هرز در تیمار عدم کنترل (بدون وجین)، عملکرد آفتابگردان را ۷۵/۸ درصد کاهش داد. در شرایط عدم کنترل، وجود خاکپوش به بهبود عملکرد منجر نشد، اما با کنترل علفهای هرز، کاشت شنبلیله همزمان و بعد از آفتابگردان عملکرد را به ترتیب ۳۹ و ۲۵ درصد بهبود داد. کاشت شنبلیله قبل از آفتابگردان در شرایط کنترل و عدم کنترل منجر به کاهش معنی دار عملکرد شد. در شرایط کنترل، عملکرد رقم لاکومکا ۳۴۲۶) کیلوگرم در هکتار) بیشتر از پروگروس و فرخ بود. اما در شرایط عدم کنترل، اختلاف عملکرد ارقام معنیدار نبود. به نظر میرسد در شرایط عدم کنترل، رقابت علفهای هرز با آفتابگردان مانع بروز اثر مثبت خاکپوش و برتری ارقام در تولید عملکرد شده است. با وجود این در صورت مبارزه با علفهای هرز و کاشت خاکپوش همزمان با گیاه اصلی میتوان بهبود عملکرد ارقام را انتظار داشت.

Keywords:

درصد خسارت , زیست توده , شاخص رقابت , علف هرز