تحلیل مرکز محله تاریخی در راستای تدوین شاخصهای منظر شهری مطلوب (نمونه موردی: مرکز محله آخوند در بافت قدیم شهر قزوین)

هماهنگی و پیوستگی میان اجزای فضا و فعالیتهای آنها در محلات تاریخی سبب میشود که این بافتها در نظر ناظر به شکل کلی منسجم جلوه نمایند. از سوی دیگر، ارزشهای فضایی این بافتها را توالی و توجه به کیفیتهای کالبدی و بصری مناظر شهری می سازند. هدف از پژوهش حاضر، تحلیل مراکز محلات تاریخی در راستای تدوین شاخصهای منظر شهری مطلوب است. در این راستا، یکی از محلات قدیمی شهر قزوین به عنوان نمونه موردی انتخاب شده است. مرکز محله آخوند، یکی از مهمترین فضاهای شهری بافت قدیم قزوین است. این مرکز محله، با هویت و قدمت تاریخی بسیار زیاد، نقش مهمی را در بطن بافت کهن قزوین و خصوصا محله آخوند ایفامیکند. این مقاله با بررسی ویژگیهای منظر شهری در این بافت، به تدوین شاخص های منظر مطلوب میپردازد. در فرآیند پژوهش از روشهای تحقیق تاریخی و مطالعات کتابخانه ای جهت تکمیل ادبیات موضوع و سپس پژوهش نمونه موردی به صورت مطالعات میدانی در بافت قدیم محله آخوند شهر قزوین، این فرایند را تکمیل می کند. نتایج تحقیق در قالب سه بعد کالبدی، فعالیتی و هویتی و هشت شاخص خوانایی، ادراک فضا، شبکه اجتماعی، سرزندگی، گوناگونی، خاطره جمعی، وجود نشانه ها و تمایز ارائه شده است.

Keywords:

منظر شهری , محله تاریخی , مرکز محله , گذر پیاده.