ندا خواجه فرد
محمد حلاج

زمینه: اخلاق مالیاتی به عنوان انگیزش درونی افراد برای پرداخت مالیات می­تواند درجه پذیرش مالیاتی افراد را تبیین کند. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش اخلاق در تصمیمات پذیرش مالیاتی است. روش: این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی و بر مبنای روش از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، مودیان مالیاتی استان فارس در سال ۹۵ هستند. نمونه گیری به روش تصادفی از بین جامعه آماری انجام شده است. اطلاعات لازم توسط پرسشنامه جمع آوری و به روش مدل سازی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شده است. یافته ­ها: بین وظیفه گرایی و عدالت اخلاقی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. بین وظیفه گرایی و قراردادگرایی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. بین پیامدگرایی و عدالت اخلاقی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد بین پیامد گرایی و نسبیت گرایی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد . بین عدالت اخلاقی و رفتار پذیرش مالیاتی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. بین نسبیت گرایی و رفتار پذیرش مالیاتی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد بین قراردادگرایی و رفتار پذیرش مالیاتی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. در مقابل بین وظیفه گرایی و نسبیت گرایی و همچنین بین پیامدگرایی و قراردادگرایی رابطه مثبت و معناداری وجود ندارد. علاوه بر این، در بین سه متغیر میانجی عدالت اخلاقی، نسبیت گرایی و قراردادگرایی، تنها متغیر عدالت اخلاقی بر رابطه بین وظیفه گرایی و پیامد گرایی با رفتارپذیرش مالیاتی تاثیرگذار است. نتیجه­ گیری: یافته های پژوهش حاکی از این است که افراد پیامدگرا و وظیفه­گرا با توجه به عدالت اخلاقی که یکی از معیارهای ارزیابی اخلاقی است، پذیرش مالیاتی بیشتری نسبت به افراد نسبیت گرا و قراردادگرا دارند.

Ethics, Tax compliance, Consequentialism, Conscientiousness, اخلاق, پذیرش مالیاتی, پیامدگرایی, وظیفه گرایی