معادلات ساختاری رابطه خودکارآمدی با کیفیت زندگی و نقش میانجی استرس درک­ شده در افراد با بیماری قلبی­ عروقی

خلاصه هدف. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه­ ای استرس درک شده در رابطه بین خودکارآمدی و کیفیت زندگی در افراد با بیماری قلبی ­عروقی انجام شد. زمینه. بیماری قلبی ­عروقی به عنوان یک وضعیت جسمی مزمن و ناتوان­ کننده، از شایع­ترین علل مرگ است و می­تواند کیفیت زندگی فرد را متاثر سازد. در همین راستا، لازم است متغیرهای مرتبط با کیفیت زندگی در این بیماران شناسایی شوند. روش کار. مطالعه حاضر، یک مطالعه توصیفی ­همبستگی و از نوع مدل­سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل افراد با بیماری قلبی ­عروقی مراجعه ­کننده به بیمارستان­های قلب و مراکز بازتوانی قلب تهران در سال ۱۳۹۸ بود که از این جامعه، تعداد ۱۵۱ نفر بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده­ ها شامل پرسشنامه خودکارآمدی بیماران قلبی سالیوان، پرسشنامه استرس درک شده کوهن و مقیاس کیفیت زندگی (SF-۳۶) بود. یافته ­ها. نتایج پژوهش نشان داد که درک منفی از استرس و درک مثبت از استرس با ابعاد کیفیت زندگی، به ترتیب دارای رابطه منفی و مثبت معنادار بودند. خودکارآمدی با ابعاد کیفیت زندگی دارای رابطه مثبت معنادار بود. همچنین، استرس درک شده در رابطه بین خودکارآمدی با ابعاد کیفیت زندگی دارای نقش میانجی بود. نتیجه­ گیری. بر اساس یافته­ های این مطالعه، به منظور ارتقای کیفیت زندگی افراد با بیماری قلبی ­عروقی می­توان به تدوین برنامه­ هایی در جهت تقویت خودکارآمدی و کاهش استرس اقدام نمود.

Keywords:

Cardiovascular disease , Self-efficacy , Stress , Quality of life ,  بیماری قلبی عروقی , خودکارآمدی , استرس , کیفیت زندگی