عبدالمجید سیفی - عضو هیئت علمی دانشگاه آیت ا... العظمی بروجردی
مریم خالقی نژاد - دانشجوی دکترای تخصصی مسائل ایران دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
حسین رضایی - دانشجوی دکترای تخصصی علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

«امنیت انسانی» در گفتمان امنیتی معاصر جای مهمی برای خود بازنموده و در سالیان اخیر به شکل شایانی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. امنیت انسانی در ارتباط با سوالات گوناگون مطرح امنیتی در حوزه توسعه انسانی، طیف وسیعی از پاسخ ها را ارائه داده است. براساس مفهوم امنیت انسانی، برای فهم موضوع امنیت باید نگاه متکثرتری به امنیت داشت و فهم امنیت تنها با تمرکز همه جانبه بر روی دولت ها حاصل نمی شود و موضوعاتی نظیر سلامت، بهداشت و آموزش نیز توجه داشت. با توجه به اهمیت امنیت انسانی و متمرکز شدن توجه بسیاری از اندیشمندان و محافل به این مهم در پژوهش حاضر سعی برآن است که مفهوم امنیت انسانی را از منظر رهیافت سازه انگاری مورد تحلیل قرار دهد. ابزار گردآوری پرسشنامه، اسناد و مدارک است که به روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد کیفی انجام شده است. نتایج پژوهش حکایت از آن است که سازه انگاران عمدتا نگاهی نو به امنیت انسانی دارند و امنیت انسانی را ناشی از منافع و هویت های متعدد ناشی شده از ادراکات بین الاذهانی و معنا، انگاره ها، رویه ها و هنجارها می دانند و حصول آن را در صورت همکاری افراد و نهادهای مختلف در سراسر جهان می دانند.

امنیت انسانی, سازه انگاری, واقع گرایی, لیبرالیسم