ارائه مدل ساختاری مهارت های مطالعه، احساس خودکارآمدی و ارزشیابی دانشجویان از کیفیت برنامه درسی (مطالعه مورد؛ دانشگاه شیراز)

هدف پژوهش حاضر، ارائه مدل ساختاری مهارت های مطالعه، احساس خودکارآمدی و ارزشیابی دانشجویان از کیفیت برنامه درسی در دانشگاه شیراز بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شیراز بوده است. شرکت کنندگان ۲۶۱ نفر از دانشجویان (۱۹۹ نفر دختر، ۶۲ نفر پسر) بوده که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده مقیاس های مهارت مطالعه، احساس خودکارآمدی و ارزشیابی از کیفیت برنامه درسی بوده که پس از محاسبه روایی و پایایی ابزارها اجرا شده است. داده ها با استفاده از روش های آماری همبستگی و تحلیل مسیر، تحلیل آماری شده اند. یافته ها نشان داد؛ مهارت های مطالعه دانشجویان به طور مستقیم بر ارزشیابی آنان از کیفیت برنامه درسی تاثیر مثبت و معنادار دارد. مهارت های مطالعه دانشجویان به طور مستقیم بر احساس خودکارآمدی آنان تاثیر مثبت و معناداردارد. مهارت های مطالعه دانشجویان به طور غیر مستقیم با واسطه گری احساس خودکارآمدی شان بر ارزشیابی آنان از کیفیت برنامه درسی تاثیر مثبت و معنادار دارد. بر اساس یافته های به دست آمده مهارت های مطالعه دانشجویان به طور مستقیم احساس خودکارآمدی و ارزشیابی مثبت آنان از کیفیت برنامه درسی را افزایش می دهد همچنین مهارت های مطالعه دانشجویان به طور غیر مستقیم و با واسطه احساس خودکارآمدی می تواند ارزشیابی مثبت آنان از کیفیت برنامه درسی را تحت تاثیر قرار دهد. مهارت های مطالعه با ایجاد انگیزه در دانشجویان، فعالیت بیشتر آنان را به دنبال دارد. این مهارت ها راهبردهای یادگیری هستند که به دانشجویان کمک می کنند تا اطلاعات را به شیوه ای اثربخش سازماندهی و تحلیل نموده و به کار برند. این مهارت ها نه تنها برای موفقیت در بعد تحصیلی بلکه برای سایر ابعاد زندگی مهم هستند و به دانشجویان کمک می کنند تا تبدیل به دانشجویانی مادام العمر شده و ابعاد مالی، اقتصادی و شغلی خود را نیز مدیریت نمایند. تسلط بر مهارت های مطالعه و یادگیری، اعتماد به نفس و خودکارآمدی دانشجویان را افزایش می دهد و به آن ها کمک می کند که رویکردهای خود را تغییر داده و راهبردهای متفاوتی را برای رسیدن به موفقیت امتحان کنند.

Keywords:

مهارت مطالعه , احساس خودکارآمدی , ارزشیابی , کیفیت برنامه درسی