ارزیابی و پایش روند تغییرات کاربری اراضی جنگل های مانگرو با استفاده از سنجش از راه دور

با توجه به اهمیت جنگل های مانگرودر تامین زنجیره های غذایی موجودات زنده در حد واسط اکوسیستم خشکی و اکوسیستم دریایی همچنین تامین بخشی از نیازهای اقتصادی انسان ها، در پاره ای نقاط، به دلیل دخل و تصرف انسان و برداشت های نادرست، بقای این جوامع گیاهی که قبلا به صورت توده های جنگلی انبوهی بوده، به خطر افتاده است و در معرض نابودی قرار گرفته است. با توجه به اهمیت این موضوع در این تحقیق به پایش و ارزیابی تغییرات کاربری جنگل های مانگرو در سواحل جنوبی ایران در طول سه دوره مربوط به سال های ۱۳۸۰، ۱۳۹۰، ۱۳۹۹ با کمک سنجش از راه دور و با استفاده از روش حداکثر پرداخته خواهد شد. نتایج حاصل از بررسی پایش این سه دوره نشان داد که سطح جنگل ها این منطقه در طول بازه زمانی مورد بررسی به طور چشمگیری دچارتغییراتی شده است به طوری که مقدار اراضی جنگلی مانگرو که در سال ۱۳۸۰ برابر با ۳/۶۵ درصد بوده است به ۲/۲۲ درصد در سال ۱۳۹۰ کاهش پیدا کرده است و این اراضی جنگلی در سال ۱۳۹۹ برابر با ۱/۷۱ درصد کاهش نموده اند. وسعت سایر کاربری ها در منطقه مطالعاتی در سال ۱۳۸۰ معادل ۵۳/۲۶ درصد در سال ۱۳۹۰ ۶۳/۹۹ درصد ودر سال ۱۳۹۹ برابر با ۵۳/۹۷ درصد می باشد. پهنه های آبی در سال ۱۳۸۰ معادل ۴۲/۷۹ درصد تخمین زده شد که این وسعت در سال ۱۳۹۰ و همچنین سال ۱۳۹۹ به ترتیب برابر با ۳۳/۷۹ و ۴۴/۳۳ درصد رسیده است.

Keywords:

مانگرو , سنجش از راه دور , کاربری اراضی