رقیه بحری - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دپارتمان روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
شکیبا غلامزاد - کارشناسی ارشد روانشناسی سلامت، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران، تهران، ایران
بهنام قابل دمیرچی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری، دانشگاه علوم بهزیستی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران

پریشانی روانی شایع ترین نتیجه بیماریهای فراگیر است. پژوهش حاضر، کوید- ۱۹ و تاثیر پاندمی ناشی از آن بر ویژگیهای روانشناختی بیماران تحت عمل جراچی چاقی را ارزیابی میکند. در دوران قرنطینه، ۴۳۴ نفر شرکت کننده از میان افرادی که در مرحله پیگیری بعد از جراحیچاقی یا متقاضی جراحی چاقی بودند، انتخاب شدند و مقیاس های افسردگی-اضطراب-استرس ۲۱ و پرسشنامه خود-ارزیابی ۲۲ آیتمی را که تاب آوری، تغییر در رفتار خوردن و عکس العمل های هیجانی را می سنجد، تکمیل کردند. ۶۳% از بیماران نگران سلامتی خود یا بستگانشان بودند و ۵۹ % نگران همه گیری بودند. به ترتیب ۵۶ % و ۳۷ % احساس کسالت و تنهایی داشتند. ۶۶ % با افزایش دفعات میان وعده مواجه شدند و ۵۵ % نسبت به قبل، احساس گرسنگی بیشتری میکردند و ۳۹ % تکانه بیشتری برای غذا خوردن گزارشکردند. ۴۹ % احساس میکردند که نمیتوانند از یک رژیم غذایی توصیه شده توسط پزشک پیروی کنند. آنالیز رگرسیون لجستیک، رابطه بین تعداد میان وعده، گرسنگی، خوردن تکانشی و اضطراب، استرس و یا علائم افسردگی را نشان داد. همه گیری منجر به افزایش پریشانی روانشناختی در بیماران با سابقه جراحی فعلی یا گذشته، کاهش کیفیت زندگی و تاثیر بر رعایت رژیم غذایی میشود. حمایت روانشناختی هدفمند در زمان افزایش استرس برای افراد مستعد (مانند بیماران چاقی قبل و بعد از عمل) ضروری است.

کووید- ۱۹ ، جراحی چاقی، رفتار خوردن، اضطراب، افسردگی، استرس