رقیه پرچیانلو - کارشناس ارشد ارزیابی و آمایش سرزمین، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
محسن کلانتری
سیدمحمود شریعت

استقرار نامناسب استقرار نامناسب فعالیت های صنعتی در مجاورت زیستگاه های حساس، سبب تخریب منابع طبیعی می شود، بنابراین نحوه استقرار فعالیتهای صنعتی با توجه به توان بوم شناختی این محدوده ها، یکی از موضوعات مهم برای رسیدن به توسعه پایدار محسوب می شود. در استان زنجان از جمله مناطق مهم استقرار این فعالیت ها، حوضه آبریز زنجان است. در مقاله حاضر با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی و روش همپوشانی نقشه ها ابتدا به شناسایی توان بوم شناختی پرداخته و سپس تناسب یا عدم تناسب استقرار صنایع در این حوضه مورد سنجش قرار گرفت. روش پژوهش به دو روش اسنادی و میدانی صورت پذیرفته است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که در روش همپوشانی، محدوده دارای توان درجه یک وسعت 91067/2 هکتار(20درصد)، توان درجه دو 35649هکتار(7درصد) و طبقه نامناسب 329024هکتار(73درصد) را به خود اختصاص داده است در صورتی که در روش تحلیل سلسله مراتبی محدوده دارای توان درجه یک 7/46456هکتار(1/10درصد)، توان درجه دو 247142/2هکتار(54/2درصد) و طبقه نامناسب نیز 162000/8هکتار(35/7درصد) وسعت منطقه را اشغال نموده است. نتایج بررسی نشان می‌دهد که محدوده‌های نامناسب برای توسعه صنعتی، در حال حاضر محل استقرار واحدهای صنعتی می باشد. از جمله پیشنهاداتی که در این پژوهش به آن پرداخته شده است می توان به اصلاح وضع موجود کاربری اراضی، استفاده بهینه از توان بوم شناختی و تجدید نظر اساسی در خصوص استقرار و فعالیت واحدهای صنعتی اشاره نمود.

توان بوم شناختی، تحلیل سلسله مراتبی، حوضه آبریز زنجان، سیستم اطلاعات جغرافیایی