فاطمه توکلی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی دانشگاه تهران؛

امروزه یکی از مصادیق بارز حقوق بشر، حق بر سلامت و بهداشت عمومی است که ناشی از حق حیات انسانها می باشد و وجود و استمرار آن لازمه زندگی اجتماعی محسوب میشود؛ از این رو توجه به آن توسط کشورها و سازمانهای جهانی ضروری است. این مهم در هنگام بروز بیماریهای همه گیر ضرورت دوچندان می یابد و اهتمام بیشتری را می طلبد؛ مساله ای که پس از بروز ویروس کووید ۲۱۹ظهور عینی تری پیدا کرد. این حق تا آن اندازه اهمیت دارد که در اسناد مختلف حقوق بشری، از جمله »اعلامیه جهانی حقوق بشر« و »میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی« به آن پرداخته شده است؛ هم چنین به جهت اهمیت آن، سازمانی بین المللی به نام »سازمان بهداشت جهانی۳« تاسیس میگردد؛ سازمانی که، علیرغم اقدامات مثبت، در سالهای اخیر و مخصوصا پس از پاندمی کرونا با چالشهایی مواجه گشته است. در پژوهش حاضر پس از تبیین مفهومی حق بر سلامت، به نقش سازمان بهداشت جهانی در تحقق این حق و چالشهای آن، با تاکید بر دوران همهگیری کرونا پرداخته خواهد شد.

حق بر سلامت، سازمان جهانی بهداشت، همه گیری کرونا، اسناد حقوق بشری بین المللی.