تاثیر طراحی شهری ناکارآمد در مجموعه های بلند مرتبه از منظر مقاومت در برابر زلزله(نمونه موردی: مسکن مهر شهر جدید پرند)

طبق یافته های پژوهشگاه لرزه نگاری کشور، شهر جدید پرند جزء مناطق با خطر لرزه ای بالا عنوان شده است. با این وجود، این شهر یکی از کانون های اصلی مد نظر دولت برای ایجاد یکصد هزار واحد مسکونی مهر(تامین مسکن برای اقشار کم درآمد) است. با وجود جمعیت بالای پیش بینی شده در افق طرح، مسائل مربوط به کاهش خطر سوانحی نظیر زلزله و رعایت اصول مدیریت بحران در این شهر، مورد غفلت قرار گرفته است. مسئله هایی که در این ارتباط از اهمیت بسیاری برخوردارند، ساختمان های بلندمرتبه و شبکه شهری ناکارآمد، عدم رعایت استانداردهای ایمن در اجرای شبکه ارتباطی داخلی شهر برای مواجه شدن با خطر زمین لرزه احتمالی می باشد. با توجه به آنکه موضوع مورد مطالعه، طراحی شهری ناکارآمد در مجموعه-های مسکن مهر در برابر زلزله در شهر جدید پرند برای مواجهه موثر با زلزله است، تلاش می شود تا با بررسی مبانی نظری موجود و استفاده از تجارب جهانی در زمینه طراحی شهری ایمن، موارد آسیب رسان در زمان زلزله احتمالی مورد بررسی قرار گیرد. این پژوهش ابتدا با انتخاب محدوده ای مشخص به نام اراضی ۱۲۰هکتاری(مجموعه کوزو) در فاز ۵ شهر جدید پرند و با مشاهدات میدانی و مصاحبه عمیق با ساکنان، به بررسی جزء به جزء عوامل کالبدی تشدید کننده آسیب پذیری این مجموعه اقدام می شود. دلیل انتخاب مجموعه های مسکونی کوزو برای بررسی دقیق، بلندمرتبه بودن این ساختمان ها، تراکم جمعیتی بالا، شبکه شهری ناکارآمد و عدم وجود زیرساخت ها و تسهیلات ایمنی برای این مجموعه ها می باشد. بررسی ها حاکی از آن است که توسعه برونزای آمرانه و دولتی و نگاه بالا به پایین مسئولان این امر موجب ایجاد تعداد بسیاری توده ساختمانی بدون توجه به نیازهای دیگر شهروندان در رابطه با شهر امن و مقاوم گشته است که آسیب پذیری این مجموعه ها را افزایش می دهد.

Keywords:

طراحی شهری , مسکن مهر , زلزله