محمدرضا میرزایی
استفان قوی
غلامرضا قضاوی
کریستینا بونر

اساس کار ارائه شده بر مبنای تهیه یک مدل رقومی زمین (DEM) در دو ماکت با ابعاد ۵۰×۵۰ سانتی متر و با شرایط زبری متفاوت (زبری تند و زبری ملایم) می باشد. برای تهیه DEM از دو روش زبری سنج لیزری و فتوگرامتری استفاده شد. تصاویر فتوگرامتری در دو تکرار و در تاریخ های متفاوت به دست آمد. روش لیزری با داشتن صحت و دقت بسیار بالا به عنوان روش شاهد به منظور ارزیابی روش فتوگرامتری در نظر گرفته شد و سپس این دو روش با استفاده از پارامترهای مختلف آماری و خصوصیات خاک مانند هیستوگرام های شیب و ارتفاع مورد مقایسه قرار گرفتند. در نهایت با استفاده از مدل های رقومی زمین دو روش میزان ضریب زبری تصادفی (RR) و حداکثر نگهداشت سطحی خاک تعیین شد. RR عنوان نماینده میکروتوپوگرافی سطح خاک و یکی از عوامل کلیدی در بسیاری از فرآیندهای هیدرولیکی و فرسایش مورد مطالعه قرار گرفت. میزان خطای RR محاسبه شده به وسیله روش فتوگرامتری در مقایسه با لیزری به طور متوسط ۱۰ درصد در ماکت با زبری پایین و ۵ درصد در ماکت با زبری بالا می باشد. این میزان خطا در محاسبه حداکثر نگهداشت سطحی (MDS) بین ۲ تا ۳۴ درصد یعنی حداکثر حدود ۱۷/۰ میلی متر تغییر می کند. در این تحقیق روش، فتوگرامتری مدل رقومی با شیب ملایم تری برای ماکت با زبری بالا در مقابل لیزری (یعنی به طور متوسط حدود ۵/۴۰ در برابر ۴۶ درجه برای لیزری) و شیب تندتری برای ماکت با زبری پایین (متوسط۵/۲۳ در مقابل ۷/۲۰ برای لیزری) ارائه داده است. نتایج این تحقبق نشان می دهد که روش فتوگرامتری روشی مناسب برای تخمینی با دقت کافی از میزان RR و تخمین مناسبی از میزان MDS می باشد.

Photogrammetry, Laser roughness-meter, Random roughness, Digital elevation model, Maximum depression storage., : فتوگرامتری، زبری سنج لیزری، زبری تصادفی، مدل رقومی زمین