تعیین درصد پوشش گیاهی مناطق خشک با به کارگیری سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز ندوشن)

تحقیق حاضر با هدف تبیین مدل جهت استفاده اطلاعات ماهواره ای و فاکتورهای محیطی در راستای دسترسی به روشی برای ایجاد نقشه پوشش گیاهی در مناطق خشک صورت گرفته است. این مطالعه در منطقه ای به وسعت حدود ۶۰۰۰۰ هکتار در حوزه آبخیز ندوشن استان یزد انجام گرفت. سایت های مطالعاتی در ۵۰ نقطه از تیپ های گیاهی عمده منطقه مستقر و درصد پوشش گیاهی هر یک در تابستان سال ۱۳۸۱ اندازه گیری شد. با تعیین موقعیت سایت های زمینی روی تصویر ماهواره ای لندست ETM+ با قدرت تفکیک مکانی ۳۰ متر و مربوط به تیرماه همان سال، شاخص های مختلف گیاهی و خاک از تک باندهای آن ساخته شد. هم چنین نقشه های پارامترهای محیطی منطقه تهیه گردید. سپس از روی تمامی لایه های اطلاعاتی اعداد مربوط به ۵۰ سایت مطالعاتی استخراج گردید و از طریق رگرسیون خطی چند متغیره، هم بستگی و روابط بین درصد پوشش گیاهی با اطلاعات تمامی باندها، شاخص ها و فاکتور های محیطی دیگر مورد آنالیز قرار گرفت و از مدل مناسب استخراج شده، ضرایب جهت ساخت نقشه نهایی مشخص و با استفاده از معادله رگرسیون، نقشه درصد پوشش گیاهی منطقه ترسیم گردید و دقت آن تعیین شد. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده هم زمان از چندین پارامتر منجر به نتیجه گیری بهتر برای تعیین درصد پوشش گیاهی مرتع در مناطق خشک می شود.

Keywords:

Rice vegetation cover , Remote sensing , GIS , Multiple linear regression , Nodoushan. , پوشش گیاهی , سنجش از دور , سیستم اطلاعات جغرافیایی , رگرسیون چند متغیره , ندوشن