عباسعلی قیصری
امیرحسین پورآباده
جواد پوررضا
مهرداد محلوجی
رامین بهادران

این تحقیق به منظور ارزیابی میزان انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری و حقیقی ۵ رقم جو کشت شده در ایران (کارون در کویر، والفجر، بی نام، ماکویی وبدون پوشینه) با استفاده از روش های مختلف در جوجه های گوشتی انجام گرفت. جیره پایه شامل ذرت ،کنجاله سویا و مکمل های ویتامینه و معدنی بود. هر یک از جیره های آزمایشی نیز حاوی ۳۰ درصد جو به عنوان جایگزین ذرت وکنجاله سویا در جیره پایه بودند. این تحقیق در ۳ آزمایش مجزا اجرا گردید. در آزمایش اول، مقدار ME ارقام جو توسط دو روش جمع آوری کل مدفوع و استفاده از نشانگر(اکسیدکروم) در مدفوع به طور توام در سن ۳۵ روزگی تعیین شد. درآزمایش دوم مقادیر MEارقام جو توسط محتویات گوارشی ایلئوم تعیین شد. در آزمایش سوم، برای سنجش TME و TMEn از جوجه های دو آزمایش قبلی و در سن ۴۸ روزگی استفاده گردید. اختلاف معنی داری بین روش های مذکور برای میانگینME ارقام جو مشاهده شد (P<۰.۰۵). میانگینAMEn جو با استفاده از روش محتویات ایلئوم به طور معنی دار(P<۰.۰۵) بیشتر ازروش استفاده از مدفوع (جمع آوری کل و معرف) بود (به ترتیب ۲۷۱۶ در مقابل ۲۳۱۸و ۲۱۲۴ کیلوکالری درکیلوگرم). مقادیر ME دانه جو تحت تاثیر رقم قرارگرفتند(P<۰.۰۵)، به طوری که رقم بدون پوشینه AME بیشتری نسبت به ارقام معمولی جو نشان داد (۲۶۹۵ درمقابل۵/۲۴۰۷ برای AME و۲۶۳۰ درمقابل ۷/۲۳۲۴ کیلوکالری در کیلوگرم برای AMEn). رقم، اثر معنی داری بر مقدار TME ارقام جو نداشت. نتایج این تحقیق نشان داد که بین ارقام مختلف مورد مطالعه از نظر مقدار انرژی قابل سوخت و ساز اختلاف وجود دارد. به علاوه، به نظر می رسد که استفاده از محتویات گوارشی ایلئوم روش سنجش دقیق و صحیحی برای تعیین AME جو در جوجه های گوشتی نباشد.

Apparent metabolisable energy, True metabolisable energy, Barley, Broiler chickens., انرژی قابل سوخت وساز ظاهری، انرژی قابل سوخت وساز حقیقی، جو، جوجه های گوشتی