مسعود بهار
حمید رضا محمدی
سیروس قبادی

به دلیل افزایش تعداد ارقام سیب زمینی و اهمیت تولید غده های بذری با خلوص ژنتیکی بالا، شناسایی دقیق و نیز ارزیابی ژنتیکی ارقام از فعالیت های مستمر در تحقیقات مربوط به اصلاح سیب زمینی محسوب می شود. برای دست یابی به یک روش قابل اعتماد جهت شناسایی ۲۸ رقم سیب زمینی، کارایی ۱۰ نشانگر ریزماهواره ای که در مطالعات سایر محققین چند شکلی مناسبی نشان داده بودند، بررسی شد. جفت آغازگرهای ریزماهواره مورد استفاده از ۳ تا ۱۰ آلل در بین ۲۸ رقم سیب زمینی و در مجموع ۵۷ آلل تکثیر کردند که متوسط تعداد آلل ها به ازای هر جفت آغازگر ۷/۵ بود. تعداد ارقام هتروزیگوت (افرادی که بیش از یک آلل تکثیر کردند) از ۶ تا ۲۸ رقم متغیر بود و تعداد متوسط آنها به ازای هر جفت آغازگر ۱۸ رقم بر آورد شد. تجزیه خوشه ای به روش UPGMA و با ضریب جاکارد، ۲۸ رقم سیب زمینی را در دو گروه مجزا گروه بندی کرد. بر اساس دندروگرام ترسیم شده ارقام آمریکایی کنبک، فلوریدا و آتلانتیک در یک گروه قرار گرفتند و رقم استانبولی که یک رقم ناشناخته در ایران محسوب می شود. در گروه ارقام اروپایی دسته بندی شد. احتمال داده می شود که این رقم به همراه سایر ارقام ناشناخته که در مناطق مختلف کشور کاشته می شوند از اروپا به ایران وارد شده می باشد. نتایج به دست آمده در این تحقیق نشان داد که استفاده از ریزماهواره ها برای تعیین رابطه ژنتیکی ارقام سیب زمینی و ارزیابی خلوص بذری مناسب می باشد.

Potato, Genetic diversity, SSRs., سیب زمینی، تنوع ژنتیکی، نشانگرهای SSR