تاثیر محلول های نگه دارنده مختلف بر عمر گلجایی گل بریده مریم گل درشت محلات

گل مریم یکی از گل های بریده سوخ دار گرمسیری و نیمه گرمسیری است که به طور گسترده در بیشتر نواحی گل کاری ایران کشت می شود. این گل با وجود داشتن پتانسیل بالای عمر پس از برداشت، در منازل خیلی سریع دچار زوال می شود. در این راستا دو آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی روی گل مریم گل درشت محلات در شرایط منزل و با اعمال سهل انگاری بیشتر مصرف کنندگان یعنی انجام ندادن بازبرش انتهای ساقه و تعویض نکردن محلول گلجای، برای یافتن محلول نگه دارنده مناسبی که در این شرایط بیشترین عمر گلجایی را داشته باشد، صورت گرفت. در آزمایش اول محلول های نگه دارنده عبارت بودند از: سوکروز (۱، ۲ و ۳ درصد)، تیوسولفات نقره (۴/۰، ۸/۰ و ۲/۱ میلی مولار)، نیترات نقره (۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی گرم در لیتر)، اسیدسیتریک (۱۵۰، ۳۰۰ و ۴۵۰ میلی گرم در لیتر) و آب معمولی به عنوان شاهد. تیوسولفات نقره باعث سوختگی شدید گلچه ها و نیترات نقره نیز باعث پژمردگی گلچه ها و خم شدن انتهای ساقه گل دهنده در روزهای اولیه آزمایش شدند. سوکروز نیز در این شرایط تاثیر مثبتی نداشت و باعث کاهش عمر گل شد. بیشترین عمر گلجایی مربوط به تیمار اسیدسیتریک و بعد از آن آب معمولی (شاهد) بود. در آزمایش دوم که برای مشخص تر شدن نقش کیفیت آب و اسید سیتریک صورت پذیرفت، از اسید سیتریک تهیه شده با آب مقطر گندزدایی شده (۱۵۰، ۳۰۰ و ۴۵۰ میلی گرم در لیتر)، آب مقطر گندزدایی شده و آب معمولی به عنوان شاهد استفاده شد. تیمار آب مقطر گندزدایی شده، بیشترین عمر گلجایی را داشته و کمترین طول عمر مربوط به شاهد (آب معمولی) بود. استفاده از اسیدسیتریک تهیه شده با آب مقطر گندزدایی شده، تاثیر مطلوبی بر طول عمر گلجایی گل بریده مریم داشت که این تاثیر با افزایش غلظت اسید تا میزان ۴۵۰ میلی گرم در لیتر رابطه مستقیمی داشت.

Keywords:

Citric acid , Postharvest , Silver thiosulphate , Sucrose , Cut flower , , L. , Floral preservatives , Silver nitrate. , اسید سیتریک , پس از برداشت , تیوسولفات نقره , سوکروز , گل بریده , گل مریم , حلول نگه دارنده , نیترات نقره