پیش بینی عملکرد بهینه آبخوان دشت برخوار به روش شبیه سازی- بهینه سازی

در این پژوهش، شبیه سازی آبخوان دشت برخوار واقع در شمال شرق اصفهان، برای تخمین ضرایب هیدرودینامیک و تهیه مدل پیش بینی و مدیریتی آبخوان به منظور بررسی وضعیت سطح آب سفره در سال های آینده مورد بررسی قرار گرفته است. با بررسی وضعیت زمین شناسی دشت و لوگ چاه های موجود در دشت، مشخص شد که دشت برخوار شامل دو آبخوان تحت فشار و آزاد می باشد. با توجه به اطلاعات موجود که مربوط به آبخوان آزاد می شد، محدوده ای از این آبخوان برای مدل سازی ریاضی انتخاب گردید. با تقسیم منطقه به ۴ واحد ژئوهیدروژئولوژیک و استفاده از PEST، از اجزای مدل MODFLOW، واسنجی مدل برای تخمین ضرایب K و Sy صورت گرفت. با استفاده از مدل واسنجی شده، وضعیت تراز آب سفره در سال های ۱۳۹۰-۱۳۸۰ با توجه به گزینه های مختلف مدیریتی بررسی شد. بررسی گزینه تاثیر روند بهره برداری کنونی بر روی سطح آب آبخوان در سال های آتی، بیانگر حداکثر افتی برابر با ۴۸ متر می باشد. به منظور ارائه یک راه کار عملی برای بهبود وضعیت آبخوان، گزینه کنترل بهره برداری آبخوان با اعمال کاهش ۳۰ درصد دبی تخلیه چاه های بهره برداری بررسی گردید. از مهم ترین نتایج اجرایی این راه کار می توان به کاهش افت ۲۶ درصد اشاره نمود. با توسعه یک مدل بهینه سازی و اعمال محدودیت های لازم در نقاط بحرانی منطقه و هم چنین انتقال آب از دیگر نقاط منطقه روند افت آب در حد قابل قبولی (کمتر از ۱۰ متر تا سال ۱۳۹۰) قابل کنترل به نظر می رسد. با به کارگیری مدل بهینه سازی روند افت در هر کدام از نقاط ماکزیمم افت منطقه مشخص کننده تغییر روند افزایشی افت و بهبود وضعیت آبخوان است.

Keywords:

Simulation - Optimization , Hydrodynamic coefficients , Aquifer management model. , شبیه سازی- بهینه سازی , ضرایب هیدرودینامیک , مدل مدیریتی آبخوان