بازیابی پیروکیلن در بوته برنج پس از گرانول پاشی در خاک و ارتباط آن با کنترل بیماری بلاست برنج

بیماری بلاست برنج از بیماری های پرخسارت این محصول بوده و یکی از راه های کنترل آن استفاده از ترکیبات قارچ کش است. در این بررسی قارچ کش پیروکیلن به صورت گرانول در پای بوته برنج مصرف گردید، سپس به فواصل زمانی مختلف، نمونه هایی از بافت ساقه و برگ بوته ها گرفته و پیروکیلن در آنها با روش گاز کروماتوگرافی بازیابی شد. هم چنین در زمان های مختلف پس از کاربرد پیروکیلن، بوته ها در خزانه بلاست در معرض آلودگی به بیماری قرار گرفتند و پس از یک هفته شدت بیماری بررسی شد. پیروکیلن در بافت برگ یک روز پس از کاربرد، قابل بازیابی بود، حداکثر میزان آن حدود هفت روز پس از کاربرد بازیابی شد و سپس به تدریج کاهش یافت تا پس از حدود ۲۸ روز تقریبا به حد غیرقابل بازیابی رسید. در بافت ساقه روند تغییرات میزان ترکیب، مشابه بافت برگ ولی میزان ترکیب بازیابی شده بسیار کمتر بود. با آلوده سازی بوته های تیمار شده، بیماری دو روز پس از کاربرد پیروکیلن تا ۶۰% و چهار روز پس از کاربرد بیش از ۹۰% کنترل شد. کنترل بیماری تا چهار هفته ادامه داشت و پس از آن، تاثیر ترکیب کاهش یافت. نتایج نشان داد که پیروکیلن پس از گرانول پاشی پای بوته، توسط ریشه جذب شده و به برگ ها انتقال یافت. میزان کنترل بیماری، ارتباط خوبی با تغییرات غلظت پیروکیلن در بافت برگ نشان داد (۹۳/۰ = R۲) و وجود ۲ppm از ترکیب در بافت برگ، بیماری را تا ۹۰% کنترل کرد. بین میزان کنترل بیماری و غلظت ترکیب در بافت ساقه، وابستگی قابل توجهی وجود نداشت (۳۰/۰ = R۲).

Keywords:

Rice blast , Pyroquilon , Systemic properties , Detection. , بلاست برنج , پیروکیلن , ویژگی های سیستمیکی , بازیابی