پروتکل مسیریابی کارای انرژی برای شبکه های سیار موردی با استفاده از محیط نوتروسفیک

شبکه های سیار موردی مجموع ای از گره های متحرک هستند، که به دلیل نداشتن زیرساخت ثابت، محدود بدون انرژی در گره ها و تغییر یافتن موقعیت گره های شبکه و محیط انتقال بیسیم بسیار حساس میباشند که همین میتواند تاثیر زیادی در مصرف شدن انرژی داشته باشد. هنگامیکه انرژی گرهای به اتمام میرسد، لینکهایی که به آن متصل بودهاند میشکنند و قسمتی از شبکه یا کل شبکه دچار خرابی میشود، در این شبکه ها گره ها، هم نقش میزبان و هم نقش مسیریاب را بر عهده دارند. پروتکل های مسیریابی میتوانند تاثیر زیادی در زمینه ی بهره وری انرژی در این شبکه ها داشته باشند. در این مقاله بهمنظور بهبود مسیریابی و نیز بهره وری انرژی در شبکه های سیار موردی یک پروتکل جدید مبتنی بر انرژی باقیمانده، تعداد گامها، فاصله و بسته های داده با استفاده از منطق نوتروسفیک مطرح گردید. در این روش، داده ها با میزان سطح انرژی بالا و تاخیر انتها به انتها کم فرستاده میشود. نتایج شبیه سازی با استفاده از شبیه ساز متلب نشان میدهد، که پروتکل پیشنهادی در مقایسه با پروتکل پایه، که همان پروتکل AODV میباشد، بهره وری انرژی بالاتری برخوردار است و همچنین طول عمر شبکه را نیز افزایش میدهد.

Keywords:

کارایی مصرف انرژی , مسیریابی , شبکه های سیار موردی , نوتروسفیک