عباسعلی قیصری
امید سرائیان
مجید طغیانی
اکبر اسدیان

به منظور بررسی اثر استفاده از مقادیر افزایشی کنجاله پنبه دانه بر عملکرد جوجه های گوشتی در سنین مختلف، آزمایشی به صورت طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار اجرا شد. تیمارهای مختلف شامل صفر، ۵/۳، ۷ و ۵/۱۰ درصد کنجاله پنبه دانه در سن ۷-۲۱ روزگی بود. در طی دوره رشد (۲۱-۴۲ روزگی) مقادیر فوق به ترتیب صفر، ۷، ۱۴ و ۲۱ درصد، و برای دوره پایانی (۴۲-۵۶ روزگی) نیز به ترتیب صفر، ۱۴، ۲۱ و ۲۱ درصد بود. در این آزمایش از ۲۶۰ قطعه جوجه گوشتی یک روزه آرین استفاده شد، که تا آغاز آزمایش (۷ روزگی) به صورت گروهی روی بستر پرورش یافتند. در سن هفت روزگی جوجه ها به ۲۰ گروه ۱۳ قطعه ای تقسیم، و هر پنج گروه به طور تصادفی به یکی از جیره های آزمایشی اختصاص داده شدند. جیره های آزمایشی بر اساس توصیه (NRC ۱۹۹۴) و به صورت هم انرژی و هم پروتئین تنظیم گردید. وزن جوجه ها به صورت هفتگی و شاخص های افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذا در مراحل مختلف پرورش و کل دوره اندازه گیری و محاسبه شد. تجزیه فیزیکی لاشه در پایان دوره آزمایش در سن ۵۶ روزگی انجام شد. استفاده از مقادیر مختلف کنجاله پنبه دانه و افزایش آن در سنین مختلف بر شاخص های وزن بدن، افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک و بازده لاشه اثر معنی داری نداشت. افزایش مقدار کنجاله پنبه دانه در جیره در طی دوره ۷-۲۱ روزگی باعث افزایش معنی دار مصرف خوراک شد (PP). افزایش مقدار کنجاله پنبه دانه تاثیر معنی داری بر درصد چربی محوطه شکمی، جگر، لوزالمعده و دستگاه گوارش نداشت (P<۰.۰۵). به طور کلی، نتایج این پژوهش نشان داد که می توان از کنجاله پنبه دانه به میزان ۷، ۱۴ و ۲۱ درصد جیره، به ترتیب در دوره آغازین، رشد و پایانی، بدون داشتن تاثیر سوء بر عملکرد و بازده لاشه جوجه های گوشتی استفاده کرد.

Broiler chicken, Cotton-seed meal, Body weight, Carcass yield., جوجه گوشتی، کنجاله پنبه دانه، وزن بدن، بازده لاشه