بررسی کشت و سازگاری سرخارگل (Echinaceae purpurea ) در شمال تهران

سرخارگل (Echinaceae purpurea) یکی از مهم ترین گیاهان دارویی مورد استفاده در صنایع داروسازی بیشتر کشورهای توسعه یافته است. مواد موثره این گیاه خاصیت ضد ویروسی داشته، هم چنین تقویت کننده سیستم دفاعی بدن (Immunostimulant) می باشند. از آن جا که سرخارگل در فلور ایران وجود ندارد، هدف از انجام این پژوهش بررسی سازگاری این گیاه در شمال تهران (منطقه زردبند) است، که با استفاده از نتایج آن بتوان آن را در مقیاس گسترده کشت و نیاز صنایع داروسازی را به آن برطرف کرد. برای مقایسه میانگین های حاصل در صفات مختلف از آزمون t در سطح احتمال پنج درصد استفاده شد. نتایج نشان داد که گیاه سرخارگل به منطقه مورد پژوهش سازگار است، و می توان آن را در سطح گسترده کشت نمود. مناسب ترین زمان برای انتقال نشاها به زمین اصلی از ۱۵ مرداد تا ۱۵ شهریور است. گیاه سرخارگل تا سال چهارم بازدهی اقتصادی دارد (از نظر عملکرد و میزان مواد موثره) و از سال چهارم به بعد نه تنها از عملکرد پیکر رویشی گیاه کاسته می شود، بلکه به لحاظ چوبی شدن ساقه ها، از کمیت و کیفیت مواد موثره آن نیز کاسته شده و ارزش دارویی خود را از دست می دهد.

Keywords:

Purple coneflower , Medicinal plant , Adaptability , North of Tehran , سرخار گل , گیاه دارویی , سازگاری , شمال تهران