بررسی توان پرواری گوسفندان نایینی با استفاده از جیره های حاوی سطوح مختلف انرژی و پروتئین

نود بره نایینی با میانگین وزن اولیه ۹/۲ ± ۸۹/۲۹ کیلوگرم، در یک طرح بلوک های کامل تصادفی به روش فاکتوریل، با ۹ جیره غذایی به مدت ۹۲ روز تغذیه شدند. جیره ها شامل سه سطح ۲، ۲۵/۲ و ۵/۲ مگاکالری انرژی قابل متابولیسم در هر کیلوگرم ماده خشک، و هر سطح انرژی شامل سه سطح ۷/۱۱، ۲/۱۳ و یا ۷/۱۴ درصد پروتئین خام بود. نتایج آزمایش نشان داد که بره های تغذیه شده با جیره های پرانرژی و دارای انرژی متوسط، نسبت به گروه های تغدیه شده با جیره های کم انرژی، خوراک بیشتری مصرف نمودند. میانگین وزن زنده در انتهای دوره، و افزایش وزن روزانه بره های تغذیه شده با جیره های پرانرژی، متوسط انرژی و کم انرژی، به ترتیب ۱/۴۱، ۳/۳۸ و ۵/۳۴ کیلوگرم و ۱۶۲، ۲، ۱۲۴ و ۷۴ گرم در روز بود، که بین سه سطح انرژی جیره اختلاف معنی دار (۰۵/۰>P) دیده شد. گروه مصرف کننده غذای پرانرژی از ضرایب تبدیل خوراک بهتری (۳/۸) نیز نسبت به گروه های مصرف کننده متوسط انرژی و کم انرژی (به ترتیب ۴/۱۰ و ۳/۱۴) برخوردار بود. افزایش انرژی جیره باعث بهبود معنی دار (۰۵/۰>P) بازدهی انرژی و پروتئین جیره گردید. درصد لاشه سرد و درصد گوشت لخم نسبت به وزن زنده، و عمق ماهیچه راسته نیز به طور معنی داری (۰۵/۰>P) با افزایش انرژی جیره بهبود یافت، اما افزایش درصد دنبه و درصد چربی لاشه را به دنبال داشت. درصد استخوان و خاکستر لاشه تحت تاثیر انرژی جیره قرار نگرفت. افزایش پروتئین جیره باعث بهبود بازده پروتئین و افزایش درصد گوشت لاشه گردید، اما درصد پروتئین لاشه را به طور معنی داری کاهش داد.

Keywords:

Diet energy and protein , Daily weight gain , Feed conversion ratio , Feed consumption. , انرژی و پروتئین جیره , افزایش وزن روزانه , ضریب تبدیل خوراک , مصرف خوراک