خدیجه علیزاده یلوجه - Isfahan University of Technology
قدرت اله سعیدی - Isfahan University of Technology

به منظور بررسی تحمل به تنش خشکی در برخی از ژنوتیپ های گلرنگ، تعداد ۱۸ لاین اصلاحی انتخاب شده از توده های بومی همراه با دو رقم خارجی و یک توده بومی (در مجموع ۲۱ ژنوتیپ) در دو آزمایش جداگانه در دو شرایط آبیاری معمول (غیرتنش) و کم آبیاری (تنش) و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو تکرار در دو سال زراعی (۱۳۹۵ و ۱۳۹۶) در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه صنعتی اصفهان ارزیابی شدند. شاخص های تحمل و حساسیت به تنش خشکی بر اساس عملکرد دانه محاسبه شد. نتایج نشان داد که از نظر عملکرد دانه بین ژنوتیپ ها تفاوت معنی دار وجود دارد. بیشترین و کمترین مقدار عملکرد دانه در واحد سطح در شرایط آبیاری معمول به ترتیب مربوط به ژنوتیپ های M۴۲۰ی (۴۷۰۳ کیلوگرم در هکتار) و C۱۱۶و (۲۷۲۳ کیلوگرم در هکتار) بود و در شرایط کم آبیاری به ترتیب به ژنوتیپ ها A۲ی(۲۹۰۶ کیلوگرم در هکتار) و اراک۲۸۱۱ (۱۳۷۳ کیلوگرم در هکتار) تعلق داشت. بر اساس همبستگی بین شاخص ها و عملکرد دانه ژنوتیپ ها در دو تیمار آبیاری، شاخص های MP، GMP، STI، MpSTI و MsSTI به عنوان بهترین شاخص ها برای شناسایی ژنوتیپ های متحمل در گلرنگ شناخته شدند. نمایش گرافیکی بای پلات و تجزیه خوشه ای نیز مشخص کرد که ژنوتیپ های M۴۲۰، S۱۴۹، K۲۱، K۱۲، E۲۴۲۸، E۲۴۱۷، AC-Stirling و A۲ به عنوان ژنوتیپ های متحمل تر به تنش رطوبتی بودند.

Safflower, Seed Yield, Tolerance Indices, Water Stress, تنش رطوبتی, شاخص های تحمل, عملکرد دانه و گلرنگ