اثر نیتروژن و تداخل علف هرز بر ویژگی های کمی و کیفی چغندرقند

به منظور بررسی اثر نیتروژن و تداخل علف های هرز بر رشد و عملکرد چغندرقند، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۹۰ در منطقه حنا (سمیرم، اصفهان) اجرا شد. تیمارها شامل چهار سطح نیتروژن خالص از منبع اوره (صفر،۲۱۰،۱۵۰،۷۰ کیلوگرم در هکتار) به عنوان فاکتور اصلی و تداخل علف هرز در مراحل رشدی چغندرقند (۶-۸-۱۰-۱۲برگی و تمام مراحل رشد) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که اثر بر هم کنش نیتروژن و علف هرز بر ویژگی های کمی و کیفی چغندرقند (عملکرد ریشه و قند) در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. با افزایش سطح نیتروژن از ۱۵۰ به ۲۱۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار، قند ملاس، سدیم و نیتروژن مضره به طور معنی داری به ترتیب به میزان ۷/۴۸، ۲۴/۲۶ و ۲۱/۰۹ درصد افزایش و درصد قند ناخالص، ضریب قلیائیت، درصد قند قابل استحصال نیز به طور معنی داری به ترتیب به میزان ۳/۰۹، ۸/۱۸، ۴/۷۸ درصد کاهش یافتند.  بیشترین افزایش وزن تر کل، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، کل ماده خشک و عملکرد ریشه (به ترتیب ۲/۱۰، ۲/۱۸، ۱/۵۵، ۱/۷۳ و ۱/۳۳ برابر) در بالاترین سطح نیتروژن (۲۱۰ کیلوگرم در هکتار) و حضور علف هرز در مرحله شش برگی در مقایسه با عدم مصرف نیتروژن به دست آمد. کاهش مدت زمان رقابت علف هرز و یا وجین علف هرز در مرحله شش برگی چغندرقند به همراه افزایش نیتروژن تا سطح ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار منجر به کاهش تداخل علف هرز و اثرات سوء نیتروژن بر ویژگی های کیفی و نیز افزایش عملکرد ریشه چغندرقند شد.

Keywords:

Nitrogen harmful , Potassium , Root yield , Sodium , پتاسیم , سدیم , عملکرد ریشه , نیتروژن مضره