حمید محمد زاده - University of Guilan
جعفر اصغری - Faculty of Agriculture
هوشنگ فرجی - University of Yasouj
علی مرادی - University of Yasouj
مجید مجیدیان - University of Guilan

به منظور بررسی اثر تاریخ و روش کاشت بر عملکرد بلال، کارایی مصرف آب و برخی صفات فیزیولوژیک ذرت شیرین، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در یاسوج در سال ۱۳۹۵ اجرا شد. عامل اصلی آزمایش شامل تاریخ کاشت در پنج سطح (۱۵ اردیبهشت ماه، ۳۰ اردیبهشت ماه، ۱۵ خردادماه، ۳۰ خردادماه و ۱۵ تیرماه) و عامل فرعی شامل روش کاشت در سه سطح (کاشت بذر به روش متداول، کاشت نشا ۱۵ روزه (مرحله سه برگی) و کاشت نشا ۲۰ روزه (مرحله چهاربرگی) بودند. نتایج نشان داد که برهم کنش تاریخ و روش کاشت بر عملکرد بلال و کارایی مصرف آب معنی دار بود. کاشت نشای ۱۵ روزه در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ماه، دارای بیشترین عملکرد بلال (۱۶۰۰۰ کیلوگرم بر هکتار) و نشای ۲۰ روزه در تاریخ کاشت ۱۵ تیرماه، دارای کمترین عملکرد بلال (۸۰۰۰ کیلوگرم بر هکتار) بود. بالاترین کارایی مصرف آب معادل ۹۳/۲ کیلوگرم بر متر مکعب در تاریخ کاشت ۱۵ اردیبهشت ماه و نشای سه برگی حاصل شد که نسبت به نشای چهاربرگی در تاریخ کاشت ۱۵ تیرماه، ۶۶ درصد بیشتر بود. اثر تاریخ و روش کاشت بر درصد پروتئین دانه معنی دار شد. با تاخیر در کاشت، درصد پروتئین دانه افزایش یافت؛ به طوری که بیشترین درصد پروتئین (۷/۸) در تاریخ کاشت ۱۵ تیرماه و کمترین آن (۰/۸) در تاریخ کاشت ۱۵ اردیبهشت ماه به دست آمد و درصد پروتئین تیمارهای نشایی کمتر از پروتئین دانه تیمار بذری بود. تنش دمایی در تاریخ کاشت های ۳۰ اردیبهشت تا ۳۰ خردادماه، میزان قند دانه را کاهش داد. کشت نشایی نیز منجر به تغییر در میزان کل قند و افزایش آن نسبت به کشت بذر شد. در مجموع می توان بیان کرد که بهترین تیمار این پژوهش، تاریخ کاشت تاریخ ۱۵ اردیبهشت ماه و نشای سه برگی بود.

Grain Sugar Content, Relative Water Content, Transplanting, Yield, عملکرد, محتوای رطوبت نسبی برگ, میزان قند دانه, نشا