محمد صفائی طرقبه - Vali-e-Asr University of Rafsanjan
آرمان آذری - Vali-e-Asr University of Rafsanjan
حسین دشتی - Vali-e-Asr University of Rafsanjan
شهاب مداح حسینی - Vali-e-Asr University of Rafsanjan

به منظور بررسی اثر تنش آبی انجام شده در برداشت اول و نیز پس از رفع تنش در بازرشد، بر ارزن نوتریفید (Pennisetum americanum var. Nutrifeed) و سورگوم اسپیدفید (Sorghum bicolor var. Speedfeed)، این تحقیق به صورت طرح کرت های خرد شده در زمان و مکان در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه ولی عصر رفسنجان در تابستان ۱۳۹۳ انجام گرفت که در آن تیمار آبیاری در برداشت اول در سه سطح (شامل: ۸۰ (شاهد)، ۱۲۰ و ۱۶۰ میلی­متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس آ) به عنوان عامل اصلی، رقم در دو سطح به عنوان عامل فرعی (ارزن نوتریفید و سورگوم اسپیدفید) و دفعات برداشت علوفه در دو سطح به عنوان عامل فرعی فرعی مورد بررسی قرار گرفتند. در بازرشد، آبیاری در تمامی تیمارها با دور شاهد (۸۰ میلی­متر تبخیر) انجام گرفت. تاخیر در آبیاری در برداشت اول سبب کاهش در رنگیزه­های برگ، شاخص­های سطح برگ، سطح مخصوص برگ و شاخص پربرگی، عملکرد برگ، ساقه و علوفه کل و افزایش پرولین، ساکارز و قندهای محلول برگ در هر دو گیاه گردید. در بازرشد، اثرات تاخیر در آبیاری همچنان وجود داشت و باعث تکرار روند تغییرات صفات در برداشت اول گردید. همچنین سورگوم اسپیدفید در برداشت اول و دوم به ترتیب بیشترین و کمترین عملکرد (حدود ۳/۷ و ۸/۳ تن درهکتار) را تولید کرد. ارزن نوتریفید به دلیل شاخص پربرگی بالاتر در هر دو برداشت (به ترتیب ۷/۴۶ و ۰/۴۵ درصد) دارای کیفیت علوفه بیشتری می باشد.  

Regrowth, Proline, Drought stress, Forage, بازرشد, پرولین, تنش خشکی, علوفه