مطالعه همبستگی بین مقدار و نسبت عناصر معدنی میوه کیوی رقم ‘هایوارد’ در زمان برداشت با عمر پس از برداشت آن در باغ های کیوی شرق استان گیلان

تغذیه نادرست درختان دلیل اصلی کاهش کیفیت و افزایش ضایعات میوه های کیوی در مرحله پس از برداشت محسوب می شود. در این پژوهش میوه ها از ۲۴ باغ مختلف کیوی در شرق استان گیلان، زمانی که میزان مواد جامد محلول میوه ها به ۲/۶ درجه بریکس رسید، برداشت شدند. پس از برداشت میزان عناصر معدنی میوه شامل نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم، نسبت بین عناصر و سفتی بافت میوه ها اندازه گیری شدند. سپس میوه ها به سردخانه با دمای صفر درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی ۹۰% منتقل شدند و در پایان ۱۵ هفته سفتی بافت، کاهش وزن، میزان تولید اتیلن و شدت تنفس میوه ها اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد بین سفتی بافت میوه ها در زمان برداشت با میزان کلسیم میوه همبستگی مثبت، ولی با میزان پتاسیم، نیتروژن و نسبت های نیتروژن به کلسیم (N:Ca)، مجموع نیتروژن و پتاسیم به کلسیم (N+K:Ca)، پتاسیم به کلسیم (K:Ca) و مجموع پتاسیم و منیزیم به کلسیم (K+Mg:Ca) همبستگی منفی وجود داشت. در پایان انبارمانی، سفتی بافت میوه ها با میزان کلسیم میوه در زمان برداشت همبستگی مثبت و با میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم و نسبت-های N:Ca، N+K:Ca، K:Ca و K+Mg:Ca همبستگی منفی نشان داد. به علاوه، میزان کاهش وزن میوه ها همبستگی مثبت معنی داری با میزان پتاسیم میوه نشان داد. هم چنین بین میزان اتیلن با سفتی بافت میوه ها پس از انبارمانی همبستگی منفی و با نسبت های N:Ca و N+K:Ca همبستگی مثبت وجود داشت. تجزیه خوشه ای نیز باغ ها را براساس صفات اندازه گیری شده به دو گروه اصلی تفکیک کرد. در مجموع، نتایج نشان داد که میزان و نسبت عناصر معدنی بافت میوه های کیوی در زمان برداشت می تواند به عنوان عاملی موثر در ارزیابی عمر پس از برداشت میوه استفاده شود.

Keywords:

Calcium , Ethylene , Flesh firmness , Storage life. , اتیلن , انبارمانی , سفتی بافت , کلسیم