اثرات کاربرد روی بر رشد، جذب عناصر غذایی و سیستم دفاع آنتی اکسیدانتی گوجه فرنگی(Lycopersicum esculentum L.) تحت تنش شوری

در این مطالعه اثرات کاربرد روی و شوری بر پارامترهای رشد، جذب مواد غذایی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی گیاهان گوجه فرنگی در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار، ارزیابی شد. فاکتورها شامل چهار سطح شوری (۰، ۴۵، ۹۰ و ۱۲۰ میلی مولار کلریدسدیم) و سه سطح سولفات روی (۰، ۵ و ۱۰ میکرومولار) بودند. نتایج نشان داد که شوری وزن تر و خشک گیاه، مقدار روی و پتاسیم را کاهش می دهد، در حالی که با افزایش سطوح کلریدسدیم، مقدار سدیم و فعالیت آنتی اکسیدانی افزایش پیدا کرد. هم چنین نتایج نشان داد که سولفات روی بر پارامترهای رشد، غلظت روی و پتاسیم و فعالیت آنتی اکسیدانی اثر مثبت داشته اما غلظت سدیم و فسفر را کاهش داد. کاربرد سولفات روی مخصوصا غلظت ۱۰ میکرومولار در گیاهان گوجه فرنگی تحت تنش شوری، شاخص های رشد، غلظت پتاسیم، درصد بازدارندگی رادیکال ۱،۱-دی فنیل-۲-پیکریل هیدرازیل، فعالیت کاتالاز و سوپراکسیددیسموتاز را افزایش و غلظت سدیم و فسفر را کاهش داد. بیشترین مقدار وزن تر و خشک گیاه و جذب پتاسیم در گیاهان بدون تنش شوری همراه با غلظت ۱۰ میکرومولار سولفات روی و کمترین مقدار این شاخص ها در گیاهان تحت تنش شوری ۱۲۰ میلی مولار کلریدسدیم و بدون سولفات روی اندازه گیری شد. بنابراین روی می تواند کارایی و محصول گیاهان گوجه فرنگی تحت تنش شوری را بهبود بخشد.

Keywords:

Catalase , Phosphorus , Potassium , Sodium , Superoxide dismutase. , پتاسیم , سدیم , سوپراکسیددیسموتاز , فسفر , کاتالاز