مقایسه اثر ۱- ام سی پی و هوای کم فشار بر عمر انبارمانی میوه توت فرنگی رقم ’کاماروسا‘

توت فرنگی (Fragaria × ananassa) دارای میوه هایی مطبوع و دل پسند و با ارزش غذایی زیاد است. اما به دلیل بافت نرم و فعالیت متابولیک زیاد میوه در زمان رسیدن، بسیار حساس و آسیب پذیر بوده و عمر نگه داری کوتاهی دارد. تماس میوه با اتیلن از دلایل مهم افزایش ضایعات پس از برداشت میوه هاست که می تواند عمر نگه داری محصول توت فرنگی را کاهش دهد. لذا پژوهشی با هدف بررسی تاثیر تیمار ۱ میکرولیتر بر لیتر ۱-ام سی پی و پیش تیمار هوای کم فشار به میزان ۲/۰ اتمسفر و مدت ۲ ساعت بر خصوصیات ظاهری و فیزیکوشیمیایی میوه توت فرنگی رقم"کاماروسا" طی مدت نگه داری در انبار سرد و به صورت طرح کرت های خرد شده در زمان در قالب طرح پایه کاملا تصادفی و در ۳ تکرار انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده، بیشترین مقادیر صفات بازارپسندی (۹۰%)، سفتی میوه (N ۹۵/۷)، اسید های آلی قابل تیتراسیون (g/۱۰۰ cc ۱۵/۱)، ویتامین ث (mg/۱۰۰ cc ۱۳/۷۸) و مواد جامد محلول (۴۸/۱۰%) و هم چنین کمترین مقادیر صفات پوسیدگی ظاهری (۳/۱۳%)، اسیدیته (۶۳/۳)، و شاخص مزه (۰۴/۹) در تیمار ترکیب ۱-ام سی پی و هوای کم فشار وجود داشت که بیانگر تاثیر تیمارها بر کاهش سرعت تغییرات بیوشیمیایی بافت میوه است. ضمن این که ضرایب هم بستگی بین همه صفات در سطح احتمال ۱% معنی دار بود. اثر مثبت تیمار ۱-ام سی پی بر خصوصیات ظاهری و فیزیکوشیمیایی مورد مطالعه بیشتر از پیش تیمار هوای کم فشار بوده و حتی ترکیب دو تیمار نیز تفاوت معنی داری را با تیمار ۱-ام سی پی به تنهایی نشان نداد. در مجموع، تیمار ۱-ام سی پی تاثیر مطلوب بیشتری در ایجاد تاخیر در رسیدن و بهبود خصوصیات کیفی میوه توت فرنگی پس از مدت نگه داری در انبار سرد داشت.

Keywords:

Pretreatment of fruits , Apparent characteristics , Postharvest life. , پیش تیمار میوه ها , خصوصیات ظاهری , عمر پس از برداشت