اثر محلول پاشی فسفر و قطع آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم زمستانه رقم الوند

به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی فسفر و قطع آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه در گندم زمستانه رقم الوند، آ زمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۸۸-۱۳۸۷ در مزرعه تحقیقاتی ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرستان بویراحمد واقع در ۱۳ کیلومتری غرب یاسوج اجرا شد. فاکتور اصلی شامل رژیم آبیاری در سه سطح (آبیاری کامل، قطع آبیاری از ابتدای ظهور ساقه تا مرحله ظهور سنبله و قطع آبیاری از مرحله ظهور سنبله تا انتهای دوره رشد گیاه) و فاکتور فرعی شامل پنج سطح کود فسفر به مقدار صفر، ۳، ۶، ۹ و ۱۲ کیلوگرم در هکتار KH۲PO۴ از طریق محلول پاشی برگی بود. نتایج نشان داد که اثر رژیم های مختلف آبیاری و محلول پاشی فسفر بر کلیه صفات و برهمکنش رژیم آبیاری و محلول پاشی فسفر برای صفات ارتفاع بوته، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک معنی دار بود. تیمار رژیم آبیاری کامل و محلول پاشی ۶ کیلوگرم در هکتار فسفر دارای بیشترین عملکرد دانه و بیولوژیک (به ترتیب ۶۰۰۰ و ۱۴۱۷۰ کیلوگرم در هکتار) بود و تیمار قطع آبیاری از ابتدای ظهور ساقه تا مرحله ظهور سنبله و سطح صفر محلول پاشی فسفر کمترین عملکرد دانه و بیولوژیک (به ترتیب ۲۹۲۰ و ۸۲۱۹ کیلوگرم در هکتار) را تولید کردند. محلول پاشی فسفر تنها در تیمارهای تحت تنش خشکی اثر معنی دار بر صفات مورد ارزیابی ایجاد کرد و در تیمار رژیم آبیاری کامل اثر محلول پاشی فسفر معنی دار نشد. به طور کلی، محلول پاشی فسفر تا سطح ۹ کیلوگرم در هکتار تا حدود زیادی باعث جبران خسارت ناشی از تنش خشکی در گندم شد.

Keywords:

Drought stress , Grain yield , Phosphorus , Protein , Wheat , تنش خشکی , عملکرد دانه , فسفر , پروتئین , گندم