بهبود رفتارهای کاری نوآورانه کارکنان با بهره گیری از انعطاف پذیری منابع انسانی و سرمایه روانشناختی سازمان

زمینه و هدف: نوآوری از جمله پیش نیازهای اساسی بهره وری پایداری در سازمان است. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر انعطاف پذیری منابع انسانی بر رفتارهای کاری نوآورانه با نقش میانجی سرمایه روانشناختی می پردازد. روش شناسی: این پژوهش کاربردی و توصیفی از نوع همبستگی است. ابزار گردآوری داده ها  پرسشنامه بوده است. نمونه آماری این تحقیق ۱۰۵ نفر از مدیران و کارشناسان پارک علم و فناوری استان سمنان است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS و SMART PLS انجام شده است. یافته ها: بین انعطاف پذیری و رفتارهای کاری نوآورانه ارتباط مثبت و معنادار ضعیفی وجود داشته است. همچنین بین انعطاف پذیری با سرمایه روانشناختی و همچینن سرمایه روانشناختی با رفتارهای کاری نوآورانه ارتباط مثبت و معناداری مشاهده شد. افزون بر این سرمایه روانشناختی بین انعطاف پذیری و رفتارهای کاری نوآورانه توانست نقش میانجی گری ایفا کند. نتیجه گیری: توسعه سرمایه روانشناختی کارکنان می تواند زمینه مناسبی برای ارتقای انعطاف پذیری منابع انسانی فراهم سازد و در نتیجه با توسعه قابلیت های منابع انسانی توانایی و تمایل برای رفتارهای کاری نوآورانه را ارتقا دهد.

Keywords:

انعطاف پذیری منابع انسانی , سرمایه روانشناختی , رفتارهای کاری نوآورانه , پارک علم و فناوری