سعید رمضانی - دانشجوی دکترا، مدیریت سیستم، دانشگاه پردیس فارابی، قم، ایران
تورج کریمی - استادیار، گروه مدیریت، دانشکده مدیریت، دانشگاه پردیس فارابی، قم، ایران
آصف کریمی - استادیار، گروه مدیریت، دانشکده مدیریت، دانشگاه پردیس فارابی، قم، ایران
علی اصغر سعد آبادی - استادیار، گروه مدیریت، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

زمینه و هدف: نوآوری های اجتماعی راه حل های منحصربه فردی را برای نیازهای اجتماعی برآورده نشده ارائه می کنند و سیاست گذاران برای توسعه این گونه نوآوری ها نیازمند سنجش و ارزشیابی آن ها هستند. هدف این پژوهش، ارائه مدل ارزیابی نوآوری های اجتماعی در سطح سازمان است. روش شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی است و در آن از استراتژی پژوهش ترکیبی (کیفی کمی) استفاده شد. در بخش اول از روش پژوهش کیفی فراترکیب به بررسی پژوهش های بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۹ و در بخش دوم با نظر خواهی از ۱۲ نفر از خبرگان حوزه نوآوری اجتماعی با استفاده از ارزیابی ضریب نسبی و شاخص روایی محتوا به تبیین مدل پرداخته شد. یافته ها: با انتخاب و بررسی عمیق ۷۵ پژوهش، چارچوب اولیه ارائه شد. سپس به منظور ارائه مدل ارزیابی نوآوری اجتماعی از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با خبرگان به متناسب سازی و بازبینی چارچوب پرداخته شد. مدل نهایی در چهار مقوله زمینه، درون داد، فرایند و برون داد به همراه ۱۶ مفهوم و ۵۶ کد ارائه شد. نتیجه گیری: محققان می توانند با استفاده از مدل حاضر، الگویی برای تخمین ارزش برون دادهای نوآوری اجتماعی بر اساس زمینه، درون داد و فرایندهای شکل گیری داشته باشند. همچنین این مدل می تواند به مدیران سازمان ها در ارتقای سطح نوآوری اجتماعی و رفع چالش های اجتماعی کمک نماید.

نوآوری اجتماعی, ارزیابی نواوری اجتماعی, فراترکیب, مصاحبه نیمه ساختار یافته, پانل ارزیابی محتوا