تاثیر نقدشوندگی سهام بر کوته بینی مدیریت

مدیران در اجرای برنامه های تجاری، از توان انتخاب راهبردهای مختلف مدیریتی برخوردارند که هر یک از این روشها منجر به ایجاد جریانهای نقدی متفاوتی خواهد شد. کارایی مدیریت، مستلزم انتخاب راهبردهای بهینه ای است که به بالاترین ارزش مورد انتظار برای شرکت بیانجامد. اما در عمل گاهی اوقات مدیران به دلایل مختلف، در انتخاب راهبردهای ارزش آفرین شرکت، به جای تمرکز بر اهداف بلندمدت و خلق بیشترین ارزش مورد انتظار از طریق انتخاب بهترین راهکار، به راهکارهایی روی می آورند که عملکرد کوتاه مدت را بهبود ببخشد. در پژوهش حاضر تاثیر نقدشوندگی سهام و دوره تصدی مدیریت بر کوته بینی مدیریت در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بررسی شده است. برای بررسی فرضیه های این تحقیق، اطلاعات مربوط به ۵۵ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای ۱۳۸۹ -۱۳۹۴ مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. آزمون فرضیه های تحقیق به کمک تحلیل پانلی انجام گرفته است. یافته های پژوهش نشان داد که نقدشوندگی سهام تاثیر منفی و معناداری بر کوته بینی مدیریت دارد؛ اما درصد مالکیت سهامداران نهادی به عنوان یک متغیر تعدیلگر تاثیری بر نقد شوندگی سهام- کوته بینی مدیریت ندارد. همانطور که انتظار میرفت دوره تصدی تاثیر منفی و معناداری بر کوته بینی مدیریت داشت. یافته ها نشان داد سهامداران نهادی رابطه بین دوره تصدی و کوته بینی مدیریت را تشدید مینماید. بنابراین می توان انتظار داشت که با افزایش نقدشوندگی سهام، مدیران مبالغ بیشتری را صرف مخارج تحقیق و توسعه نمایند. با توجه به یافته های پژوهش انتظار میرود با افزایش دوره تصدی مدیریت، سرمایه گذاری در مخارج تحقیق و توسعه نیز افزایش یابد.

Keywords:

دوره تصدی مدیریت , سهامداران نهادی , کوتهبینی مدیریت , نقدشوندگی سهام , هزینه های تحقیق و توسعه