نیلوفر غیاثی

انتخاب یک مکان مناسب برای اسکان موقت جمعیت آسیبدیده به وسیله حوادث طبیعی همواره موردتوجه سازمانها و مسئولان مدیریت بحران بوده است. واضح است که انتخاب مکان نامناسب برای اسکان آسیب دیدگان به مراتب بدتر از مکان اولیه است. با توجه به اینکه تحقیق حاضر مبتنی بر مدلسازی ریاضی است، لذا فرض های آماری در این تحقیق در نظر گرفته نشده و صرفا فرض بر این است که ظرفیت مسیرها برای تصمیم گیرندگان نامعلوم اما در یک محدوده عدم قطعیت، تعریف شده است. به ویژه فرض میشود ظرفیت مسیرها در مجموعه عدم قطعیت قرار دارد . پس از ارائه مدل ریاضی در دو حالت عدم قطعیت و استوار، از الگوریتم های فراابتکاری با داده های فرضی برای اجرای مدل استفاده شد. یافته ها نشان داد که یکپارچه سازی مدل مکانیابی۔ مسیریابی و تخلیه بسیار موثر واقع شده است. همچنین به کار گرفتن انتقال میان انبارها نیز، منجر به کاهش تابع هدف و کاهش تقاضاهای برآورده نشده، در فاز پاسخ شده است. درنهایت با استفاده از رویکرد بهینه سازی استوار، مدل در همه سناریوها موجه و بهینه شده است که این نشان از برتری عملکرد مدل استوار در مقایسه با مدل غیراستوار آن میباشد.

مکانیابی- مسیریابی- لجستیک اضطراری