روشهای مدیریت شیرابه

شیرابه ، زهابی است که از سایت های دفن زباله خارج می شود و باعث آلودگی خاک ، آب های سطحی و زیر زمینی می شود . ازبزرگترین معایب دفن بهداشتی زائدات، اثرات سوء زیست محیطی شیرابه تولیدی حاصل از آن است. مهمترین اثر سوء زیست محیطی شیرابه، اثرات آن بر کیفیت آبهای زیرزمینی و سطحی، در صورت راهیابی به این محیطها است. برای کنترل کمیت و کیفیت شیرابه راهکارهای کنترلی بر روی مواد ورودی ( زاندات و آب)، محل دفن و خروجیها ( شیرابه و گاز) اعمال می گردد. ولی در هر صورت شیرابه در محل دفن تولید خواهد شد که ورود حجم کمی از شیرابه به خاک و سفره آب زیرزمینی می تواند سطح وسیعی از این منابع را آلوده سازد. با توجه به این موارد و قوانین موجود که مدام محدود کننده تر می شود، تصفیه شیرابه تولید شده از محل دفن ضروری و اجتناب ناپذیر خواهد بود. چنانچه هم اکنون روزانه 32 هزار تن و سالانه 12 میلیون تن زباله در ایران تولید می شود . از سویی هر تن زباله در حدود 500 لیتر شیرابه تولید می کند و هر لیتر شیرابه می تواند 4000 لیتر آب را آلوده کند . این زباله ها می تواند 118 نوع بیماری را به انسان منتقل کنند، لذا بدون هیچ گونه تردیدی تصفیه شیرابه امری است اجتناب ناپذیرمشخصات شیرابه به ترکیب مواد زائد جامد فرایند های بیولو.ژیکی و شیمیایی که در داخل مرکز دفن رخ می دهد وابسته است و در نتیجه غلظت مواد در شیرابه در نتیجه پیشرفت تجزبه زباله کاهش می یابد