ارتباط مقیاس های آسایش حرارتی با مولفه های فیزیکی - محیطی؛ سنجش موردی: ساختمان مدیریت دانشگاه شیراز

مطالعات آسایش حرارتی از دیدگاه­های متفاوتی قابل بحث است. سازگاری حرارتی روند تدریجی تطابق با شرایط و پاسخ به محرک­های حرارتی است که در سه دسته سازگاری فیزیکی، فیزیولوژیکی و روانی طبقه­بندی می­گردد. بنابراین آسایش حرارتی صرفا تحت تاثیر مولفه های اقلیمی نبوده و متغییرهای دیگری بر آن اثرگذارند. به همین دلیل تحقیقات متعددی جهت تعیین مولفه­ها و میزان اثر آنها تاکنون انجام شده­است. در این پژوهش با هدف شناسایی تاثیر همزمان مولفه­های فیزیکی و محیطی، مطالعه­ای میدانی در ساختمان اداری در شهر شیراز انجام شده­است. مولفه­های محیطی شامل دمای خشک، دمای کروی، دمای کروی مرطوب و رطوبت نسبی است که در فضای داخلی و خارجی ثبت شده­اند. مولفه­­های فیزیکی نیز شامل دید به اطراف، موقعیت مکانی، وضعیت بازشوها، سطح آلودگی صوتی، وضعیت روشنایی و چیدمان فضایی است. فرایند تحقیق میدانی شامل سه بخش توزیع پرسشنامه، مشاهده و ثبت داده­های آب­و­هوایی با استفاده از دیتالاگر است. مطالعه در مدت زمان چهار روز کاری در فصل زمستان انجام شده­است. نتایج بر روی ۱۰۸ نفر کارمند در فصل زمستان نشان می­دهد، از میان مولفه­های محیطی بیشترین اثرگذاری بر ادراک حرارتی فرد به رطوبت نسبی وابسته است. تاثیر همزمان مولفه­های فیزیکی - محیطی نیز نشان می­دهد علاوه بر دما و رطوبت نسبی هوای داخل، وضعیت بازشوها و موقعیت مکانی فرد نیز اثرگذاری قابل توجهی بر احساس حرارتی فرد دارند. براساس نتایج مقیاس احساس حرارتی توسط مولفه­های فیزیکی - محیطی و مقیاس ترجیح حرارتی عمدتا توسط مولفه­های محیطی قابلیت پیش­بینی داشته­اند.

Keywords:

سازگاری حرارتی , آسایش حرارتی , مولفه­های فیزیکی -محیطی , ساختمان اداری , شیراز