آموختن از گذشته، کاربست نحو فضای خانه عطروش و محتشم شیراز در تداوم حس تعلق مکان ویلاهای معاصر
عنوان مقاله: آموختن از گذشته، کاربست نحو فضای خانه عطروش و محتشم شیراز در تداوم حس تعلق مکان ویلاهای معاصر
شناسه ملی مقاله: JR_SMB-7-10_010
منتشر شده در در سال 1398
شناسه ملی مقاله: JR_SMB-7-10_010
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:
امین حبیبی - دکتری معماری، استادیار بخش معماری دانشکده هنر و معماری دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
الهام فلاحی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
سینا کرمی راد - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
خلاصه مقاله:
امین حبیبی - دکتری معماری، استادیار بخش معماری دانشکده هنر و معماری دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
الهام فلاحی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
سینا کرمی راد - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
طبق تعریف خانه از دید بزرگان معماری از جمله تادائو آندو خانه بلافصلترین فضای مرتبط با آدمی است (روزنامه شرق، ۱۳۹۰)، با این حال مواردی از جمله تغییر سبک زندگی ایرانیان سبب تغییردر ماهیت و تعاریف فضاهای معماری خانههای معاصر شده است؛ به نظر میرسد خانههای سنتی ایران دارای شاخصهایی هستند که میتوانند حس تعلق به مکان را در انسان ایرانی زنده نگه دارند و روح فضا را از گذشته به حال منتقل کنند، این مهم میتواند بخش عمدهای از راهکارهای طراحی بومی خانههای ویلایی در ایران شود. از این رو پاسخ به این سوال که مولفههای شکلدهنده حس تعلق به مکان در خانه ایرانی کدامند و کدامیک از مولفهها نیاز به بازآفرینی و بازاندیشی داشته و کدام باید حفظ شود، مطرح میگردد. روش تحقیق این پژوهش به لحاظ نوع، کاربردی است و به سبب ماهیت ترکیبی (هایبرید)، شامل تحقیق کیفی که با تحلیل و تفسیر اطلاعات به روش کتابخانهای با تمرکز بر نظریههای حس تعلق به مکان بدست آمده و تحقیق بر مبنای نمونه موردی است که خانههای سنتی عطروش و محتشم شیراز و خانههای ویلایی به نامهای ویلای مسعودی و آخر هفته از طریق مشاهده و تحلیل با شبیه ساز رایانهای دپث مپ جهت بررسی چیدمان فضایی هر دو حالت مدرن و سنتی و مقایسه تطبیقی اطلاعات و به دست آوردن راهکارهای بومی، مزایا و معایب در پاسخگویی به عوامل تاثیرگذار در حس تعلق هر نمونه انجام شده و از طریق استدلال منطقی به استخراج عوامل کالبدی موثر در ایجاد حس تعلق فضای داخلی خانه به دو ویژگی فیزیکی IEQ (انعطاف پذیری) و آسایشی منتج شده است. تحلیل شبیهسازی شده نمونههای موردی نشان داد که اجزایی چون دالان ورودی، دالانهای منتهی به اتاقهای خصوصی و هشتی در خانههای مدرن حذف شده که سبب بروز مشکلاتی از قبیل عدم کارآمدی فضاها در ایجاد سلسلهمراتب و محرمیت گشته است و فضاهایی مانند اتاقهای خصوصی که اغلب شخصی نبودند در خانههای معاصر بازآفرینی شده که این عامل سبب افزایش احترام به حریم شخصی افراد خانواده و مهیا شدن محیطی جهت کار در خانه شده است. در نهایت پس از تحلیل نتایج دیده شد که معماری خانه ایرانی، با الگوبرداری از خانههای سنتی و بازآفرینی اجزای حیاط مرکزی، هشتی و افزایش فضاهای واسط کارآمد میتواند سبب افزایش احساس تعلق کالبدی ساکنین شود.
کلمات کلیدی: حس تعلق, حس مکان, خانه ایرانی, نحو فضا
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1220836/